Ik zal het nooit vergeten, zo heette ons geschiedenisboekje op de lagere school, in de tijd dat je nog in klassen zat en niet in groepen: Heden, verleden en toekomst ...
Heden ben ik een stukje in mijn verleden terug gestapt, en waarempel, ik denk dat het ook weer een stukje toekomst gaat worden.
Zo'n jaar of 10 geleden las ik op een startpagina van de poppenhuizenwereld een oproepje: mensen gezocht die zin hadden om samen te knutselen voor de poppenhuizen, omgeving Zandvoort.
Nooit reageerde ik op zulke stukjes, maar die dag wel.
Ik zat al enkele jaren in de miniaturenwereld maar het was stiekemweg meer werk dan hobby geworden. En ja, zo lekker af en toe voor jezelf en je eigen poppenhuis eens knutselen, hopende mijn brein even op HO te zetten leek me wel wat.
Ik mailde de betreffende dame, en diezelfde avond nog zaten we heerlijk aan de telefoon, alsof we elkaar al jaren kenden.
Kort daarna hadden we een clubje samen en zaten we al in haar woonkamer te brainstormen.
Lange tijd hebben we veel zelf gemaakt, kwam ze langs als ik op beurzen stond en ook samen hebben we avonden zitten frutten aan ideetjes voor mijn 'winkeltje'.
We zijn nu jaren verder, zij is opnieuw getrouwd, werd opeens moeder van 2 knapen, ik werd weduwe en mijn zoon ging het huis uit, we verloren elkaar nooit echt helemaal uit het oog. Vaak was zij een luisterend oor voor mij, en soms ik ook voor haar hoop ik.
Doordat ons beider leven zo was veranderd raakte onze hobby wat in het slob (of is het slop?). Bij mij staat (ligt) de boel al jaren stil en ik heb ook wel een flinke opruiming daarin gedaan. Van mijn 11 projecten heb ik zeker niet alles meer, maar zou ze zomaar weer kunnen bedenken hoor, dat dan weer wel. Maar goed, de tijd, de rust, de zin ....
Komt 'de dame' enkele weken met de mededeling: Het kriebelt weer bij mij, en ja hoor, enkele dagen later was haar hobbykamer op orde, klaar om weer te starten.
Zo kwam het dat we beiden vandaag benieuwd waren of er veel nieuws onder de mini-zon was en togen naar een beurs in Bleiswijk.
Het was een leuke beurs, buiten de echt lawaaimakende stofzuiger en draaiende wasmachine (1 op 12 dus weinnig plek voor echte was) hebben we niet zo heel veel nieuws gezien.
Maar de sfeer hadden we wel weer snel te pakken, beiden met wat kleine aankopen en toch VEEL minder geld maar ook wel weer beiden een tijdschrift rijker togen we weer huiswaarts.
Tijd dus voor mij om, als vanouds, naar bed te gaan en me tegoed te doen aan het nieuwe blad, hmmmmmmm
Verleden, heden, toekomst .... wie zal het zeggen.
Het kriebelt wel!
Fijne nacht
Cathy
zaterdag 22 januari 2011
zondag 16 januari 2011
de kop is er af
Heerlijk, heerlijk, het jaar is begonnen en de kop is er af.
Vrijdag heb ik weer mijn eerste boetseerles gehad van het nieuwe seizoen ... ZALIGGG was het.
Hieronder mijn eerste kleine man, het stelt mijn zoon voor toen hij (26 jaar geleden)een jaar of drie was. Dit beeld heb ik met kerst kado gedaan aan mijn moeder en staat nu naast de TV te pronken, zodat je hem goed en vaak ziet.
Mijn 3e kleine man is nu af en staat te drogen, voordat hij de oven in mag. Ik ben er tevreden over en zodra mijn camera het weer (goed) doet zal ik hem (trots) showen hier zoals hij nu is nu hij af is.
Hieronder een foto van de eerste aanzet voor nummertje 3, als je goed kijkt zie je ook nummer 1 nog zitten.
Nummertje twee is een klein beeldje, die maakte ik thuis van een restje klei. Helaas is de klei nu zo hard dat ik de schoentjes niet meer kan bijwerken, maar het heeft wel iets. Ik heb als voorbeeld een fotootje van internet gehaald, een jongetje in oorlogslanden.
Bij de rechts onderste foto zie je aan mijn hand hoe klein het beelde is geworden.
Dit moet ik vaker doen, even zo'n kleintje tussendoor.
Vrijdagavond heb ik mijn werkje wat ik gestart was op les meegenomen naar huis, het was een oefening met blokken, en moest abstarct worden. DAAR raak je me absoluut kwijt, ik kan simpelweg niet lang abstract werken of denken, ik zie er opeens iets in en werk dat uit. Over dat beeldje, andere keer meer.
Ik heb vandaag een heerlijke dag gehad, ik ga morgen na lange tijd ziek thuis weer eens even op kantoor kijken en ik geniet buiten van de heerlijke frisse lucht als ik hondje Lara uit laat.
Heb een goede nacht en een lekkere dag morgen.
Cathy
Vrijdag heb ik weer mijn eerste boetseerles gehad van het nieuwe seizoen ... ZALIGGG was het.
Hieronder mijn eerste kleine man, het stelt mijn zoon voor toen hij (26 jaar geleden)een jaar of drie was. Dit beeld heb ik met kerst kado gedaan aan mijn moeder en staat nu naast de TV te pronken, zodat je hem goed en vaak ziet.
Mijn 3e kleine man is nu af en staat te drogen, voordat hij de oven in mag. Ik ben er tevreden over en zodra mijn camera het weer (goed) doet zal ik hem (trots) showen hier zoals hij nu is nu hij af is.
Hieronder een foto van de eerste aanzet voor nummertje 3, als je goed kijkt zie je ook nummer 1 nog zitten.
Nummertje twee is een klein beeldje, die maakte ik thuis van een restje klei. Helaas is de klei nu zo hard dat ik de schoentjes niet meer kan bijwerken, maar het heeft wel iets. Ik heb als voorbeeld een fotootje van internet gehaald, een jongetje in oorlogslanden.
Bij de rechts onderste foto zie je aan mijn hand hoe klein het beelde is geworden.
Dit moet ik vaker doen, even zo'n kleintje tussendoor.
Vrijdagavond heb ik mijn werkje wat ik gestart was op les meegenomen naar huis, het was een oefening met blokken, en moest abstarct worden. DAAR raak je me absoluut kwijt, ik kan simpelweg niet lang abstract werken of denken, ik zie er opeens iets in en werk dat uit. Over dat beeldje, andere keer meer.
Ik heb vandaag een heerlijke dag gehad, ik ga morgen na lange tijd ziek thuis weer eens even op kantoor kijken en ik geniet buiten van de heerlijke frisse lucht als ik hondje Lara uit laat.
Heb een goede nacht en een lekkere dag morgen.
Cathy
vrijdag 7 januari 2011
computertijdperk
Ben ik toch potverrrrr wel erg afhankelijk van alle nieuwe technologie zeg.
Is mijn digitale compact cameraatje van de week begonnen met kuren, AL mijn foto's (lijken) bewogen, ofwel zijn zéér onscherp, heb ik dus niets aan.
Kan ik weer opnieuw.
Mijn vriendin dr moeder is verhuisd naar een verzorgingshuis, dat hele huis (eengezinswoning) waar de moeder al 40 jaar woonde moet leeg, en wel deze maand nog.
Dus ik toog erheen met mijn (geweldige tot dan toe) cameraatje, zet van alles op de kiek om op Marktplaats te plaatsen.
Mijn vriendin is niet zo ver meegegroeid met het computertijdperk terwijl ze wel zelfs een half jaar jónger is dan ik (of als ik en dan mij?), dus ach, dan help je waar je kunt.
Goed, kan ik dus opnieuw gaan doen en nu wel met de nodige haast, gezien de tijdsdruk.
Ook had ik een tafeltje, oh nee, 2 zelfs, op de gevoelige plaat gezet vóórdat ik ze met verf ging bewerken. TSSSSSSSSSSSS, ook weg dus. De 'nieuwe' witte exemplaren er op, beetje leuk gemaakt enzo ... alles voor niks, kan overnieuw maar de -voor- foto's zijn er dus helaas niet.
Wat kan een mens dan balen he, en mijn vriendin om een digitale camera te leen vragen werkt dus niet, die heeft ze simpelweg niet, ze heeft mij toch :).
Een andere vriendin van mij, die ietsje ouder is (wordt dit jaar 83!!) heeft zichzelf getrakteerd op een nieuwe digitale camera. Nu wist ze alleen niet hoe ze die foto's nu op de pc moest krijgen. Ja, ik zei bijna 83, digitale camera, computer, die krijg je niet gek.
Stap voor stap heb ik het haar vanmiddag uitgelegd. Ze verontschuldigde zich dat ze elke stap op papier zette, anders kon ze het niet meer onthouden .... ik lachtte wat.
Later beneden bij een kopje thee zei ik, weet je Barbara hoe ik het heb geleerd jaaaaaaren geleden?
Ze was reuze benieuwd.
Ik zei: ik zette alles wat Kees me vertelde en uitlegde stap voor stap op papier ....
... ze wist hoe jong ik toen nog was :)
grrrrrrrrrrrrrrrr mn camera, maar eens via de pc een manual downloaden .....
en dan zien op ik DAT stap voor stap snap ..........
dus helaas, wéér geen foto's van mij op het blog vandaag, maar wel een van de kunstwerken van Barbara, gemaakt met haar nieuwe cameraatje en ze kan nu zelfs foto's doormailen .... zo zie je maar weer.
fijne nacht en geniet
(goed voor de calorieen, maar dat is een ander verhaal)
Liefs Cathy
Is mijn digitale compact cameraatje van de week begonnen met kuren, AL mijn foto's (lijken) bewogen, ofwel zijn zéér onscherp, heb ik dus niets aan.
Kan ik weer opnieuw.
Mijn vriendin dr moeder is verhuisd naar een verzorgingshuis, dat hele huis (eengezinswoning) waar de moeder al 40 jaar woonde moet leeg, en wel deze maand nog.
Dus ik toog erheen met mijn (geweldige tot dan toe) cameraatje, zet van alles op de kiek om op Marktplaats te plaatsen.
Mijn vriendin is niet zo ver meegegroeid met het computertijdperk terwijl ze wel zelfs een half jaar jónger is dan ik (of als ik en dan mij?), dus ach, dan help je waar je kunt.
Goed, kan ik dus opnieuw gaan doen en nu wel met de nodige haast, gezien de tijdsdruk.
Ook had ik een tafeltje, oh nee, 2 zelfs, op de gevoelige plaat gezet vóórdat ik ze met verf ging bewerken. TSSSSSSSSSSSS, ook weg dus. De 'nieuwe' witte exemplaren er op, beetje leuk gemaakt enzo ... alles voor niks, kan overnieuw maar de -voor- foto's zijn er dus helaas niet.
Wat kan een mens dan balen he, en mijn vriendin om een digitale camera te leen vragen werkt dus niet, die heeft ze simpelweg niet, ze heeft mij toch :).
Een andere vriendin van mij, die ietsje ouder is (wordt dit jaar 83!!) heeft zichzelf getrakteerd op een nieuwe digitale camera. Nu wist ze alleen niet hoe ze die foto's nu op de pc moest krijgen. Ja, ik zei bijna 83, digitale camera, computer, die krijg je niet gek.
Stap voor stap heb ik het haar vanmiddag uitgelegd. Ze verontschuldigde zich dat ze elke stap op papier zette, anders kon ze het niet meer onthouden .... ik lachtte wat.
Later beneden bij een kopje thee zei ik, weet je Barbara hoe ik het heb geleerd jaaaaaaren geleden?
Ze was reuze benieuwd.
Ik zei: ik zette alles wat Kees me vertelde en uitlegde stap voor stap op papier ....
... ze wist hoe jong ik toen nog was :)
grrrrrrrrrrrrrrrr mn camera, maar eens via de pc een manual downloaden .....
en dan zien op ik DAT stap voor stap snap ..........
dus helaas, wéér geen foto's van mij op het blog vandaag, maar wel een van de kunstwerken van Barbara, gemaakt met haar nieuwe cameraatje en ze kan nu zelfs foto's doormailen .... zo zie je maar weer.
fijne nacht en geniet
(goed voor de calorieen, maar dat is een ander verhaal)
Liefs Cathy
maandag 3 januari 2011
Spannend
Spannend vind ik het altijd, zo een fris nieuw jaar, een onbeschreven blad waar je nog van alles mee kunt, je kunt het vouwen, er op tekenen of schrijven, het verknippen, het in een kleur schilderen of het verscheuren.
Er zijn zoveel mogelijkheden met zo'n onbeschreven blad dat mijn geest ervan gaat bruisen, en dat vind ik leuk, en spannend.
Veel dingen overkomen je in het leven, hoewel ik weet dat veel mensen er van overtuigd zijn dat je alles over jezelf afroept, ik ben het daar niet geheel mee eens. Ook de manier waarop je met bepaalde dingen omgaat zijn echt niet altijd vrije keuzes, soms gebeuren er dingen waar je met je verstand gewoon (soms tijdelijk) niet bij kunt en dan is de reactie (bij mij dan) vaak primair, niet iets waar je over nadenkt maar iets wat door mijn gevoel ingegeven wordt.
En nee, ik weet het, dat zijn vaak niet de verstandigste re-akties, maar daarom gebeurt het nog wel.
Afijn, zo zullen er dit jaar ook wel weer dingen op mijn pad komen of in mijn straatje parkeren, welke ik nu nog niet eens bedenken kan. Juist die dingen, die je niet bedenken kunt, brengen je vaak in de lastigste neteligste situaties. Al het andere, wat je wel kunt bedenken of eens over na hebt gedacht, daar heb je in principe al een beetje mee gedealt.
Volg je me nog? :)
Waar ik vat op heb of ga krijgen dit jaar pak ik met beide handen aan, en ja, ik ga dingen proberen te sturen in de richting die ik op wil gaan. Kwestie is wel nog een beetje, welke richting is dat.
Mijn baas/vriendin was vandaag enkele uurtjes bij me op bezoek. Wij kunnen samen (al jaren) heerlijk doorpraten over wat het leven inhoudt, of bieden kan, of wat we er uit zouden willen halen ... EN ... vandaag kwam daar de vraag bij: zijn we dan op de goede weg?
Het mondde uit in een geweldig gesprek, wij zijn het echt niet altijd eens maar respecteren elkaars mening enorm, en omdat we elkaar al zo lang en zo goed kennen snappen we elkaars standpunt vaak ook erg goed, al is het niet het jouwe.
Dit zijn, om te beginnen, de vriendschappen die me veel waard zijn en die ik wil behouden, en meer aandacht moet en ga geven.
Gister werd ik bij verrassing gebeld met een nieuwjaarswens door iemand die ik al zeker 4 jaar niet heb gezien of gesproken, het voelde als vanouds en we hebben (ook als vanouds) enorm gelachen. Ook kreeg ik een kerstgroet van een oud collega van mij uit mijn Veronica tijdperk, ook hem heb ik de afgelopen 6 jaar slechts 1 x gezien, dat is weer het lastige als iemand in Groningen woont en ik hier in het westen, en beiden een toch wel vol leven. De kaart bracht leuke herinneringen met zich mee en die dag moest ik af en toe grinniken om bepaalde herinneringen.
6 Jaar lang heb ik amper of geen kaarten verzonden maar dit jaar wel bijna 100. En aangezien ik zelden een kerstgroet stuur, zijn het meestal nieuwjaarswensen die ik rondzend en die gaan standaard pas na 1 januari mijn deur uit. Dus al die mensen gaan hem nog krijgen, vroeger kreeg ik er altijd leuke reakties op. Veel heb ik persoonlijk nog even beschreven, en ja, zo vind ik een kaartje sturen echt leuk én gemeend, en geen farce.
DUS, ik doe dingen dit jaar die ik meen, en niet omdat het moet (behalve werken enzo, sociale verplichtingen houd je altijd wel iets) en als ik het doe doe ik het met plezier. Een groot deel van mijn leven deed ik dat al, en ik pak dat weer op.
Morgen zie ik een vriendin van me waarmee we rond onze verkeringstijd al optrokken, en dat zo'n 30 jaar lang. Zij kon en kan slecht met het gegeven 'de dood' omgaan en dus helaas durft ze niet meer in mijn huis te komen sinds Kees overleed. Ik heb het nu geaccepteerd, vandaag belde ze en we hebben ruim een uur lang lol gehad aan de telefoon. En geloof me, morgen hebben we ook weer genoeg te babbelen en lachen, dat is altijd zo geweest, al zagen we elkaar tijden lang niet.
Hm, waarom schrijf ik dit allemaal eigenlijk? Omdat het door mn hoofd speelt en het even uit mijn systeem moet, ik ben blij, en voel me goed bij deze gebeurtenissen. Zaterdag ga ik een avondje uit, en zelfs daar verheug ik me weer op, nou ja, het moet niet gekker worden op mijn oude dag. Een nieuwsjaarsborrel en ik ga veel mensen zoenen denk ik zo .... maar alleen met liefde, en niet omdat het moet.
Hahahahaa.
Fijne avond en geniet!
Er zijn zoveel mogelijkheden met zo'n onbeschreven blad dat mijn geest ervan gaat bruisen, en dat vind ik leuk, en spannend.
Veel dingen overkomen je in het leven, hoewel ik weet dat veel mensen er van overtuigd zijn dat je alles over jezelf afroept, ik ben het daar niet geheel mee eens. Ook de manier waarop je met bepaalde dingen omgaat zijn echt niet altijd vrije keuzes, soms gebeuren er dingen waar je met je verstand gewoon (soms tijdelijk) niet bij kunt en dan is de reactie (bij mij dan) vaak primair, niet iets waar je over nadenkt maar iets wat door mijn gevoel ingegeven wordt.
En nee, ik weet het, dat zijn vaak niet de verstandigste re-akties, maar daarom gebeurt het nog wel.
Afijn, zo zullen er dit jaar ook wel weer dingen op mijn pad komen of in mijn straatje parkeren, welke ik nu nog niet eens bedenken kan. Juist die dingen, die je niet bedenken kunt, brengen je vaak in de lastigste neteligste situaties. Al het andere, wat je wel kunt bedenken of eens over na hebt gedacht, daar heb je in principe al een beetje mee gedealt.
Volg je me nog? :)
Waar ik vat op heb of ga krijgen dit jaar pak ik met beide handen aan, en ja, ik ga dingen proberen te sturen in de richting die ik op wil gaan. Kwestie is wel nog een beetje, welke richting is dat.
Mijn baas/vriendin was vandaag enkele uurtjes bij me op bezoek. Wij kunnen samen (al jaren) heerlijk doorpraten over wat het leven inhoudt, of bieden kan, of wat we er uit zouden willen halen ... EN ... vandaag kwam daar de vraag bij: zijn we dan op de goede weg?
Het mondde uit in een geweldig gesprek, wij zijn het echt niet altijd eens maar respecteren elkaars mening enorm, en omdat we elkaar al zo lang en zo goed kennen snappen we elkaars standpunt vaak ook erg goed, al is het niet het jouwe.
Dit zijn, om te beginnen, de vriendschappen die me veel waard zijn en die ik wil behouden, en meer aandacht moet en ga geven.
Gister werd ik bij verrassing gebeld met een nieuwjaarswens door iemand die ik al zeker 4 jaar niet heb gezien of gesproken, het voelde als vanouds en we hebben (ook als vanouds) enorm gelachen. Ook kreeg ik een kerstgroet van een oud collega van mij uit mijn Veronica tijdperk, ook hem heb ik de afgelopen 6 jaar slechts 1 x gezien, dat is weer het lastige als iemand in Groningen woont en ik hier in het westen, en beiden een toch wel vol leven. De kaart bracht leuke herinneringen met zich mee en die dag moest ik af en toe grinniken om bepaalde herinneringen.
6 Jaar lang heb ik amper of geen kaarten verzonden maar dit jaar wel bijna 100. En aangezien ik zelden een kerstgroet stuur, zijn het meestal nieuwjaarswensen die ik rondzend en die gaan standaard pas na 1 januari mijn deur uit. Dus al die mensen gaan hem nog krijgen, vroeger kreeg ik er altijd leuke reakties op. Veel heb ik persoonlijk nog even beschreven, en ja, zo vind ik een kaartje sturen echt leuk én gemeend, en geen farce.
DUS, ik doe dingen dit jaar die ik meen, en niet omdat het moet (behalve werken enzo, sociale verplichtingen houd je altijd wel iets) en als ik het doe doe ik het met plezier. Een groot deel van mijn leven deed ik dat al, en ik pak dat weer op.
Morgen zie ik een vriendin van me waarmee we rond onze verkeringstijd al optrokken, en dat zo'n 30 jaar lang. Zij kon en kan slecht met het gegeven 'de dood' omgaan en dus helaas durft ze niet meer in mijn huis te komen sinds Kees overleed. Ik heb het nu geaccepteerd, vandaag belde ze en we hebben ruim een uur lang lol gehad aan de telefoon. En geloof me, morgen hebben we ook weer genoeg te babbelen en lachen, dat is altijd zo geweest, al zagen we elkaar tijden lang niet.
Hm, waarom schrijf ik dit allemaal eigenlijk? Omdat het door mn hoofd speelt en het even uit mijn systeem moet, ik ben blij, en voel me goed bij deze gebeurtenissen. Zaterdag ga ik een avondje uit, en zelfs daar verheug ik me weer op, nou ja, het moet niet gekker worden op mijn oude dag. Een nieuwsjaarsborrel en ik ga veel mensen zoenen denk ik zo .... maar alleen met liefde, en niet omdat het moet.
Hahahahaa.
Fijne avond en geniet!
vrijdag 31 december 2010
een nieuwe frisse start
Nog voordat het jaar om is krijg ik al zicht op het nieuwe jaar. Ik was van de week bij mijn vriendin (die ook mijn baas is) op haar verjaardag en al kletsende kwam ze met de vraag of ik haar woonkamer wil restylen. Ruim een jaargeleden heb ik de kamer van haar dochter gedaan, we kennen elkaar al 30 jaar, dus ze weet wel zo;n beetje wat ik kan en niet kan. Hoewel, zij denkt gewoon dat ik alles wel kan.
Voor kerst kreeg ik een boekje van haar waar ik elke avond wat blaadjes in lees. The secret of POWER. Ik moet zeggen, soms komt het aan en soms denk ik: JA hoor ... maar er blijft altijd iets van hangen, en dat is niet verkeerd.
Goed, haar woonkamer, zo bleek, moet niet gerestyled worden, welnee ze wil een hele make over. Alles moet geschilderd, haar muur moet een oude afgebrokkelde muur lijken, de tafel moet ontwaxed worden, witte poten en donker blad krijgen, alle verschillende eetkamer stoelen moeten onder handen genomen worden, feitelijk moet er een andere bank komen en een niet al te grote relax stoel. De kast van Oma mag niets mee gebeuren (ja ze kent me, die was bij mij al wit geweest), ze heeft een prachtige houten vloer die ik nog samen met Kees daar naar boven heb lopen sjouwen, dus zei ik: ga dan uit van wit en naturellen. Zie je: zei ze, jij hebt altijd een oplossing.
Nah ja ... dat was zo moeilijk niet.
Haar woonkamer is erg klein, dus heel veel kan er niet, maar als zo nu en dan haar 5 kinderen met aanhang komen is het wel fijn als ze ergens kunnen neerstrijken. Dus die ene stoel moet op zn minst een zitting krijgen, die poef weer zn 4e pootje terug, de andere stoelen opnieuw een stoffen zittinkje en een kleurtje zodat het toch een rustig geheel wordt.
Kortom, ik kan er aan.
En passant komt er nog even de vraag of ik enkele stoeltjes voor haar schoonvader wil stofferen, er staat nog een poef van 1,50 x 1,50 bij een collega te wachten dus vervelen zal ik me niet. Hoe moet nou mn eigen stulpje af komen?
Kortom, mijn eigen tokootje gaat langzaam starten denk ik zo, ik ga naam krijgen in het wereldje hier.
Hmmm best wel lekker, ik ga wat moodborden maken alvast.
Fijne jaarwisseling allemaal en pas op met dat ellendige vuurwerk. DAT is alleen maar mooi als het in de lucht is :)
Cathy
Voor kerst kreeg ik een boekje van haar waar ik elke avond wat blaadjes in lees. The secret of POWER. Ik moet zeggen, soms komt het aan en soms denk ik: JA hoor ... maar er blijft altijd iets van hangen, en dat is niet verkeerd.
Goed, haar woonkamer, zo bleek, moet niet gerestyled worden, welnee ze wil een hele make over. Alles moet geschilderd, haar muur moet een oude afgebrokkelde muur lijken, de tafel moet ontwaxed worden, witte poten en donker blad krijgen, alle verschillende eetkamer stoelen moeten onder handen genomen worden, feitelijk moet er een andere bank komen en een niet al te grote relax stoel. De kast van Oma mag niets mee gebeuren (ja ze kent me, die was bij mij al wit geweest), ze heeft een prachtige houten vloer die ik nog samen met Kees daar naar boven heb lopen sjouwen, dus zei ik: ga dan uit van wit en naturellen. Zie je: zei ze, jij hebt altijd een oplossing.
Nah ja ... dat was zo moeilijk niet.
Haar woonkamer is erg klein, dus heel veel kan er niet, maar als zo nu en dan haar 5 kinderen met aanhang komen is het wel fijn als ze ergens kunnen neerstrijken. Dus die ene stoel moet op zn minst een zitting krijgen, die poef weer zn 4e pootje terug, de andere stoelen opnieuw een stoffen zittinkje en een kleurtje zodat het toch een rustig geheel wordt.
Kortom, ik kan er aan.
En passant komt er nog even de vraag of ik enkele stoeltjes voor haar schoonvader wil stofferen, er staat nog een poef van 1,50 x 1,50 bij een collega te wachten dus vervelen zal ik me niet. Hoe moet nou mn eigen stulpje af komen?
Kortom, mijn eigen tokootje gaat langzaam starten denk ik zo, ik ga naam krijgen in het wereldje hier.
Hmmm best wel lekker, ik ga wat moodborden maken alvast.
Fijne jaarwisseling allemaal en pas op met dat ellendige vuurwerk. DAT is alleen maar mooi als het in de lucht is :)
Cathy
dinsdag 28 december 2010
Dromen ...
Dromen waarmaken ... soms denk ik : JA dat kan, en soms denk ik: moet je dat willen?
Vandaag dacht ik: welke dromen heb ik vandaag de dag?
Ik moest werkelijk even spitten, ik wil niet vervallen in de bekende cliches als: een goede gezondheid ... ik denk dan meer naar mijn situatie gericht: dat mijn gezondheid niet al te snel nog meer achteruit gaat. Ik kan nu nog best wel wat, al duurt alles veel langer.
Ik weet ook dat dat gegeven killing is, ik begin al amper meer ergens aan, en als er 1 ding zeker is, is het wel: als je er niet aan begint komt het zéker niet af ...
Heb ik dromen?
Zoals ik laatst al durfde toe te geven, ja, ik zou zo graag weer van iemand houden, de kwestie is alleen, hoe bereik je dat? Hier is dan dus een 2e persoon voor nodig.
Andere dromen die ik zelf kan bereiken? Ik zou zo graag in mijn huis alles op orde krijgen, mijn werkplekjes weer terug veroveren van de wanorde, om zo mijn creativiteit weer ruimte te kunnen geven.
Wil ik naar het buitenland verhuizen? Ik moet wel reeel blijven denk ik dan. Ooit had ik samen met mijn man de droom IETS te kopen op Kreta, of Spetses, een kleiner eilandje van Griekenland. We vonden het daar echt heerlijk, de temperaturen, de omgeving en de levensinstellingen. Maar ben ik eerlijk, nee in mijn eentje heb ik die wens niet. Dat laat ik maar een droom blijven denk ik.
Ik wil eigenlijk weer mijn eigen bedrijf terug in het leven trekken, weliswaar iets anders dan voorheen, maar toch. Ik weet allerlei dingen te benoemen waarom dat lastig is, en misschien te veel gevraagd van mijzelf, maar ik moet weer ergens voor gaan leven. Het moet dan naast mijn huidige baan, waarin ik al moeite heb mijn grenzen te bewaken.
Laatst las ik iets wat me aansprak: als je iets wilt, zoek en vind je oplossingen, als je iets niet wilt, zoek en vind je redenen .....
om over na te denken, maar wel waar vrees ik. Mede waarom ik geen redenen ga benoemen, ik ga oplossingen zoeken .... ojee ojee.
Zouden dit van die oudejaarsprikkeltjes zijn en weer voorbij dwarrelen?
Vandaag dacht ik: welke dromen heb ik vandaag de dag?
Ik moest werkelijk even spitten, ik wil niet vervallen in de bekende cliches als: een goede gezondheid ... ik denk dan meer naar mijn situatie gericht: dat mijn gezondheid niet al te snel nog meer achteruit gaat. Ik kan nu nog best wel wat, al duurt alles veel langer.
Ik weet ook dat dat gegeven killing is, ik begin al amper meer ergens aan, en als er 1 ding zeker is, is het wel: als je er niet aan begint komt het zéker niet af ...
Heb ik dromen?
Zoals ik laatst al durfde toe te geven, ja, ik zou zo graag weer van iemand houden, de kwestie is alleen, hoe bereik je dat? Hier is dan dus een 2e persoon voor nodig.
Andere dromen die ik zelf kan bereiken? Ik zou zo graag in mijn huis alles op orde krijgen, mijn werkplekjes weer terug veroveren van de wanorde, om zo mijn creativiteit weer ruimte te kunnen geven.
Wil ik naar het buitenland verhuizen? Ik moet wel reeel blijven denk ik dan. Ooit had ik samen met mijn man de droom IETS te kopen op Kreta, of Spetses, een kleiner eilandje van Griekenland. We vonden het daar echt heerlijk, de temperaturen, de omgeving en de levensinstellingen. Maar ben ik eerlijk, nee in mijn eentje heb ik die wens niet. Dat laat ik maar een droom blijven denk ik.
Ik wil eigenlijk weer mijn eigen bedrijf terug in het leven trekken, weliswaar iets anders dan voorheen, maar toch. Ik weet allerlei dingen te benoemen waarom dat lastig is, en misschien te veel gevraagd van mijzelf, maar ik moet weer ergens voor gaan leven. Het moet dan naast mijn huidige baan, waarin ik al moeite heb mijn grenzen te bewaken.
Laatst las ik iets wat me aansprak: als je iets wilt, zoek en vind je oplossingen, als je iets niet wilt, zoek en vind je redenen .....
om over na te denken, maar wel waar vrees ik. Mede waarom ik geen redenen ga benoemen, ik ga oplossingen zoeken .... ojee ojee.
Zouden dit van die oudejaarsprikkeltjes zijn en weer voorbij dwarrelen?
maandag 27 december 2010
Naar de veiling!!Oh zo heerlijk, ik had er weken naar uitgekeken. Eerst de kijkdagen van de veiling, ik toog erheen met mams, beiden hadden we pen en blocnote bij ons ... NATUURLIJK, want er is altijd wel IETS wat wij leuk, te gek, mooi, of wat dan ook vinden. Samen de catalogus aangeschaft en hop naar binnen.
Direct in de hal stond deze prachtige engel, ze was wel ruim 1,5 meter hoog, imposant, mooi en lief vond ik haar. Uiteindelijk wat lef bij elkaar gesprokkeld en haar snel op de kiek gezet. Weer later die ochtend, na heerlijke koffie met gevulde koek, na velletjes vol geschreven met welke lotnummers ik zeker in de gaten wil houden, stap ik het kantoortje binnen en vraag naar de richtprijs van 'mijn' engel. Toen ik die prijs hoorde wist ik: ze is 'mijn' engel niet meer. Jammer, maar dan mag het niet zo zijn. Ik had haar in gedachten al zien stralen in mijn achtertuin die toch komend voorjaar hoognodig op de schop moet, evenals mijn voortuin. Maar nee, dit sprookje gaat niet door.
Later in de middag bij mams aan tafel al onze nummers genoteerd en de dagen en geschatte tijden waarop die geveild zouden worden.
SPANNEND!.
Ja ik heb absoluut de genen van mijn moeder, althans, heel veel. Ik zie veel moois, maar gemixed met de genen van mijn vader is het wat lastiger, ik zie ook veel moois in iets wat nog helemaal niet mooi is ... oude stoelen, ik zie de potentie, oude kastjes, ik zie de mogelijkheden en bekijk of ik de reparaties eventueel zelf aan kan .... dat zijn paps genen die ik heb meegekregen.
Mam is meer antiek gericht, poetsen is zo ongeveer wel wat ze doet aan OPknappen, iets wit schilderen is een doodzonde, maar ik ben sterker geworden daarin, ik ga uiteindelijk vaak toch mijn eigen gang.
DUS ik had een lijst met kastjes en kasten, stoeltjes en stoelen, kristallen lampen etcetera. Wat zou het worden.
Vrijdags, de dag van de veiling, Nederland komt plat te liggen, althans, in het westen .... en waar wonen wij ?? .... in het westen.
Ik zoek mijn autootje onder bergen sneeuw, het is net 8 uur 'smorgens en bitterkoud en glad, maar toch. En nee, ik ben geen held, maar ik hoef geen grote wegen en geen grote afstanden dus ben vast van plan rustig aan te rijden, ben nl. oh zo zuinig op mijn karretje.
De rit naar mams, die zelf niet durft te rijden, duurt normaal gesproken ca 20 minuutjes, vandaag echter ........... anderhalf uur!!! .... ik baal toch wel wat. Niet eens omdat ik zelf zo langzaam reed, welnee, ik KON helemaal niet sneller, het was gewoon 1 grote langzaam tuffende file, dus onderweg als ik weer stilstond toch maar wat sneeuwfotootjes gemaakt van het moois waar je normaal gesproken langs zoeft.
Door al dit moois en een vastgelopen Haarlem kwamen we dus nogal laat aan op de veiling en waren ze al enkele honderden nummers verder. Er gaan ca 100 nummers doorheen per uur, dus die schatting hielden we scherp in de gaten. Ik was er jaren niet meer geweest, en dan heb ik het over wel ca 30 jaar niet meer. Natuurlijk volg ik de veilingen op de engelse tv, maar wie zegt mij dat het hier ook en nog zo gaat? Gaandeweg, mams bood als eerste, kon ik een beetje bekijken hoe snel het daar ging, en met welke bedragen. Dat had ik snel door, zo ook de berekeningen van de veilingkosten die er altijd nog bijkomen. Niet vergeten!! tijdens je biedingen.
Het waren heerlijke uurtje, wel jammer dat er 2 handelaren zaten die werkelijk bijna overal overheen boden, maar ik heb mijn pret door niets laten drukken. Oh nee, zeker had ik niet alles wat ik had gewild, de dozen linnengoed gingen me veel te duur weg, maar de doos blauw emaille was MIJN!!! En ik bén er blij mee! Binnenkort eens mooie foto's mee maken, en van het voorjaar leuk plaatsen op mijn hopelijk nieuwe veranda die ik in gedachten heb.
Mam had wat pleetwerk, dus die kan weer lekker poetsen.
Smiddags werden de meubeltjes en meubels uit de grote hal geveild. Dat is meer een mix, en vaak niet echt antiek, de antieke stukken gaan op een andere dag, daar zijn we maar niet heen gegaan, ons budget wetende. Ja, soms zijn we verstandig.
Mams was naar huis, naar de hondjes en haar sigaretjes en ik bleef nog wat uurtjes. Later hoorde ik dat mams de laatste bus had die die dag nog reed, wat een geluk!! Ik merkte aan haar verhaal dat ze zich wel had gered als dat niet zo was geweest, ze had al van alles bedacht dus dat stelt me ook wel weer gerust, die dame vang je niet zomaar, gelukkig.
Ik had wat meubeltjes op het oog, bij sommige gewoon benieuwd wat ze zouden opbrengen, maar ook een enkel stuk wat ik eigenlijk graag mee had willen nemen.
Ja ik zeg HAD, want ojee ojee, ik schijn er kijk op te hebben, er werd op 'mijn' stukken geboden als een gek, en ik heb het voorbij laten gaan. Maar ik heb wel weer wat geleerd. Zoals ik zei: ik heb er kijk op.
Uiteindelijk ging ik alleen met een koperen kroontje weg, 6 euro en opgeld, ach ik ben wel eens meer kwijt geweest. Het is wel een opknappertje, en ja hoor, hij wordt WIT ... denk ik, of zilver :). Zal het mams maar niet vertellen he?
Fijne dag
Cathy
Abonneren op:
Posts (Atom)