zaterdag 22 december 2012

groetjes

Voor wie dit (nog) lezen ... ik groet jullie allen
en wens iedereen sfeervolle feestdagen
en een super goed 2013.
***
Ik stop met dit blog
maar kom misschien later in het nieuwe jaar
met iets heel anders weer in de lucht.
We zullen zien wat 2013 brengt op dit vlak!
***
Succes met al jullie leuke bezigheden en hou vol!!!
***
Lieve groet
***
Cathy
***

zaterdag 8 december 2012

Over chaos gesproken ...

Net zoals mijn "Picasa-woon-maar-stiekem-inmiddels-poppenvriendinnetje-Nelleke" van het blog - echte poppenliefde - ben ik gek op poppen en dit is al zo'n 55 jaar schat ik zo in.

Ik ben 56 dus dat zou goed kunnen.

Mijn allereerste pop heb ik helaas niet meer en is, zoals mn mams vertelde,
ook maar kort in mijn bezit geweest - ze viel en was stuk.
Mijn varende ome Piet was de gulle gever.

Alle andere poppen die erna in mijn leventje als kind zijn gekomen zijn er nog bijna.
Eén van mijn poppenkinderen is ooit door mijn in Zwitserland wonende oma geadopteerd,
en na haar overlijden is die pop spoorloos verdwenen helaas.
Van de andere zal ik hier wat foto's plaatsen, al halen de foto's het niet
bij de prachtige plaatjes die Nelleke en ook Cisca
van - het lieve hemeltje - maken van hun poppenschatten.



Deze jongeman is een echte wildebras. Mijn 2 jr ouder zusje en ik kregen beiden dezelfde pop
toen we een broertje kregen. Ik was 5 op dat moment.
Deze pop kon al snel de voor-het-broertje-te-kleine-babykleding aan en wat is nou leuker dan dat!!
Mijn poppen hadden allen eigenlijk nooit echt een naam.

 
En hier een groot deel van de rest van mijn eigen speelpoppen.
Mijn vriendinnetje had van haar tante uit Canada een getint popje gekregen, een indiaantje.
Natuurlijk was ik verliefd en kreeg ik later na veel gevraag ook een gekleurd popje.
Hij was direct mijn geadopteerde mannetje, ik heb er heel wat uurtjes trots buiten mee gewandeld
in de poppenwagen die natuurlijk veeeeeeeel te groot was voor hem.
De poppenwagen zelf heb ik niet meer maar wel eenzelfde kunnen terug
veroveren (leve Marktplaats). Daar komt later nog een foto van voorbij.

Zoals in mn vorige stukje geschreven, ben ik intern (weer eens) aan het verhuizen.
Zo had ik in de zijkamer al een soort poppenkamer gecreeerd en daar ook el enkele foto's van gemaakt.


Nu is alles weer ingepakt, is mijn zijkamer nu een heerlijk knus woonkamertje,
wordt mn grote woonkamer langzamerhand mn atelier en gaan de poppen
een eigen kamer op zolder krijgen.

Ondertussen ontwerp en maak ik brei en haakpatronen voor poppen
naar de mode van rond de oorlogsjaren.
Ook daarover in een volgend blogje meer.


Een muurtje van het atelier gaat er al op lijken .... wel nog ERRUG clean op deze foto ...

Ondertussen ben ik ook een van mn oude stoeltjes opnieuw aan het stofferen voor mijn slaapkamer .... maar .... welk stofje zal ik op de rug doen ..... deze .......

De grijze muur in de woonkamer/straks atelier lichtblauw gemaakt,
DAT geeft een licht !!!!


Op de braderie kon ik deze niet laten staan.
Zal; ik ze ooit dragen ????


... of deze ????

Een van de laatste zonnige dagen even op de koffie bij mam.


Joep was samen met Gijs geadopteerd door mensen in Den Haag. Helaas ging dat al snel mis omdat men ze na 2 dagen al vrij buiten lieten lopen. Gijs was na 1,5 week weer terecht en terug bij mij, en Joep na 4 weken veel gezoek, folders etcetc. De nieuwe eigenaars hadden alweer twee nieuwe katten in huis gehaald, dus jullie snappen, Gijs en Joep weer lekker thuis en doen of ze nooit weggeweest zijn. Ik heb weer nachtrust gelukkig.



Jazz was 2 weekjes mijn logeetje, héérlijk beest!


Mam lust ze wel hoor!!!



Joep VOORDAT hij in de waterbak plast én poept ..... eruit drinken, er in graven en er een smeerboel van maken.

Ben de komende tijd oppas van een zestal honden van Lief. Zoals je ziet kunnen we het wel vinden met elkaar.



Ik ben verslaafd aan mooie tijdschriften Onlangs het blad Daphne's Diary ontdekt en ja hoor ... helemaal raak weer.
In één van mn laatste bladen zag ik deze advertentie ... mooi sfeerplaatje, mooie kleuren, leuk ding... zo mijmer ik dan.


Dan bedenk ik, hee zoiets heb ik toch ook? Ik kijk eens goed rond en ja hoor, wat kleiner maar even zo leuk. Twijfel al heel lang of ik hem wit zal maken .... raar is dat toch he, die eeuwige twijfel ....

Voorpandje af!! Snel de beschrijving goed opstellen.




Poezen voelen het ...
er gaat IETS gebeuren in de keuken

 

Ook koken begin ik zowaar leuk te vinden.
Ik lust praktisch alles maar vind het vaak te veel werk.
Bij Lief kook ik voor ons samen, hij is een visliefhebber
en ik heb al heel wat gemaakt wat nog echt lekker was ook.
Ben ik thuis heb ik toch ook wel weer graag een stukje vlees.

en weer een muurtje atelier ...


Volraken gaat bijna vanzelf ...





Een nieuwe coupe ... staat ut?
Nu weer laten groeien hahahaa.

En nog een poppenjurkje op komst ...

Het buro tijdelijk hier geplaatst ... poosje later kon het op zn plek.
Ik zit heerlijk voor het raan bij de verwarming
en het zalige daglicht.
Tegen een muur aankijken is killing voor mij.
Nu plek voor een leuk hoekje, want ook dát hoort in mijn atelier.



Mijn zwak voor stoelen kan ik hier gelijk mee verdoezelen,
stoelen heb je nooit teveel toch?
Je moet er wel op kunnen zitten...dat weer wel...

Niet de centjes en puf voor nieuwe binnenvering etc
dus een plankje gezaagd ... heb ik gelijk weer een excuus
voor leuke kussentjes ......

Deze moet dus ook nog even ... als ik ff thuis ben en tijd heb ...

Ik moet natuurlijk ook mijn boetseerkunsten
niet verleren .. dit is een was-beeldje en kan
als ik het helemaal goed vind in brons gegoten
worden. Op de foto .... mijn grote zus .

Hier met lichtkleurige was begonnen, helemaal nieuw
voor mij en ik hoopte dat het wat makkelijker te zien zou zijn
dan de zwarte was ... blijft turen als je zo klein werkt.
Op de foto mijn moeder als 11 jarige met haar 1 jarige zusje.

Gisteravond ben ik met zelfdrogende klei aan de gang gegaan. Nelleke daagt me met haar geweldige poppenblog voortdurend uit (ongewild hoor hahaha) om toch ook echt weer eens een popje te maken.

Wel, de eerste steen is gelegd zeg maar, maar moet ergggggggg wennen aan de klei-soort en zijn beperkingen danwel mogelijkheden. We zullen zien waar dit schip zal stranden, maar zeker heerlijk om te doen.

Liefs weer
Cathy






dinsdag 16 oktober 2012

keuzes keuzes

Nee ik was niet weg, ik had gewoon zoooooooooooveel te doen ... wie herkent dat niet ???

Tot vandaag had ik een logeerhondje van vrienden, heel gezellig voor Lara, Hij (Jazz) moest even wennen aan al mijn (8) katten en Ik aan zijn  enorme haarvlokken die rondvlogen als hij bewoog, maar verder was het super leuk.


Zoals een enkeling hier wel weet ben ik ook een poppenmens.

Al enige tijd geleden heb ik daarvoor een ander blog opgezet maar het lukt me niet zo erg nog. Vreemd, ik kan maar niet onthouden hoe alles ook alweer moest. Leeftijd???? pprrrrrrrrrtttttttttttt.




Ik ben thuis weer eens heftig aan het omgooien. Sinds ik alleen woon nadat mijn man overleed en mijn zoon en schoondochter hun eigen stulpje betrokken kon ik mijzelf niet echt terugvinden in met name de woonkamer. Een prachtige ruime kamer met vele mogelijkheden waardoor ik dan ook zo'n 8 jaar alles steeds weer heb verschoven.





Dan was het leuk ... en netjes (hoera eindelijk) ... en dan zat ik daar .....
Het werkte niet. Dan wilde ik weer wat doen (frobelen) en binnen no time leek het of er 6 bommen waren ontploft hier. Want ja, áls ik dan iets wil doen kan ik weer niet kiezen wát ik dan zal gaan doen, dus alle kasten open, spullen van boven naar beneden, nog een lapje, nee toch maar klei ... en niks opruimen he ... dat zit niet in mijn systeem.
Kortom ....CHAOS met hoofdletters. In mn hoofd, huis en vooral woonkamer.

Ik denk DE oplossing te hebben gevonden, en zo niet, heb mn vriendin Jolanda beloofd dat het minimaal 5 jaar zo moet blijven. Mijn woonkamer wordt mijn atelier ... JAJA ik weet het, ik ben hartstikke gek, maar toch :).

In de zijkamer (die heel lang geleden nog garage heette) heb ik een kleine woonkamer gecreeerd. Ik zal er morgen wat plaatjes van schieten. Mijn bank, salontafel en stoel, een eetafel en 2 stoelen, vitrinekastje en nog een kastje staan daar, samen met het minisetje van Oma, wat toch écht niet weg gaat maar wel nodig wit moet worden. Ook staan er nog 2 metalen kasten die gaan verhuizen naar mn atelier (lees: voorheen woonkamer).
In beide kamers een tv dus op dat vlak geen klagen. Grote verandering groots effect. De katten mogen niet in de zijkamer komen, en in het atelier mag ik niet meer roken.

Eigenlijk was ik net bezig de zijkamer om te bouwen tot poppenkamer maar die hele grote wanordelijke overvolle woonkamer zat me te veel dwars.

Nu hoop ik gewoon altijd de zijkamer netjes te hebben voor als iemand eens even aanwaait, en ja, daar mogen we dan nog lekker een sigaretje roken maar de kattenharen zijn er niet welkom. Niet meer honderd keer in de week de bank en stoel zuigen of door met modderpootjes betreden hoezen wéér in die wasmachine kukelen. Gedoe! Opgelost!!!

En ik zit er zalig, tot ik ontdekte dat de cv het daar niet meer deed en het de laatste 2 weken toch echt koud begon te worden. Na 4 dagen klussen van de man van weer een andere vriendin is dat probleem opgelost en nu is het heeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk. Er wordt daar niet meer geklust!!
De geschiedenis van de zijkamer is dus als volgt: garage, opslagruimte, doorbraak met woonkamer, cursuslokaal, werkkamer, opslagruimte, poppenmuseum, woonkamer.
Hoezo ik kan niet kiezen?


maandag 30 juli 2012

Back to France ...

Hoe internationaal kun je zijn in 1 regeltje ...
Buiten mijn achternaam en een enkel woordje spreek ik dus geen frans, dus maar mixen met engels ... BACK.

Mijn vorige berichtje was weer even zo'n denkmomentje tussen gesjouw door, en nee dames, zelf ben ik niet bij de cat-fight betrokken. Gelukkig niet, mag ik wel zeggen.

Sowieso ben ik geen mens van ruzie eigenlijk. Als ik terugkijk naar mijn verleden houdt het wel op bij het ruzieën als kind, met grote zus en kleine broer, soms eens met je vriendinnetje maar dan niet kunnen slapen, en later, ach ja, met je partner ben je het uiteraard ook niet altijd eens, overigens andersom ook niet hahaha, maar ruzie? Nee, dat hadden wij nooit eigenlijk. We hoorden elkaar aan, probeerden daar iets mee op een manier die beiden goed vonden of lieten het zijn voor wat het was.
Ook met mijn vriendinnen heb ik eigenlijk nooit ruzie of ruzie gehad, en kan wel zeggen dat al mijn vriendschappen al vele jaren lang bestaan, dat zegt wel iets denk ik. Over mij, maar zeker over de vrienden om me heen.
Je groeit met elkaar mee, of je groeit uit elkaar (zoals met mijn ex baas waarmee ik toch ook 30 jaar bevriend was). Dan is die vriendschap niet opeens slechter geweest dan het leek, het was goed voor die jaren, maar niet goed meer voor nu. Zo zit het leven volgens mij wel in elkaar, dingen kunnen goed en mooi zijn en toch stoppen op een bepaald moment. Maar was het dan gelijk allemaal slecht? Ik betwist dat.

Maar goed, ik ga even terug naar Frankrijk en wil jullie weer even mee laten genieten. Denk je in ... stilte, lekker zonnetje, hondje aan de lijn, even een beetje zorgeloos en niet te veel moeten ..... tenslotte is dat vakantie nietwaar, even onder alle dagelijkse druk weg .....
Ik loop dus een rondje met ut hondje daar in Frankrijk, sta regelmatig stil om gewoon even te genieten, de lucht op te snuiven, de stilte te horen, de warmte te voelen ... en oh ja, de hond kan dan even plassen, ook wel handig ;)


Dit is niet toevallig een stukje dat er zo bij ligt, welnee, eigenlijk zie je niet veel anders dan dit .... en ik vind het geweldig alles een beetje ruig en niet zo gecultiveerd, al zullen de Fransen er wellicht anders over denken.



Is dit nu wat je noemt echt Franse Brocante ???





Je gelooft het wellicht niet,
maar heb er toch echt dagen lang mensen in en uit zien gaan en komen,
en op een stoeltje buiten zien zitten ....
volgens mij hebben ze nog wat klusjes te gaan.
En jaloers dat ik ben .... best wel!


En dit is de achterzijde van een huis waar een oud vrouwtje woont,
met ik weet niet hoeveel katten en kittens (Goh herkenbaar wel)
een supergrote haan die geen ingebouwd horloge had
en nog wat kalkoenen.
De voorkant en het mensje zelf zagen er niet uit,
en de achterkant is simpelweg troosteloos ....
Ik heb haar 1 keer (met handen en voeten) gesproken
en had de indruk dat het mensje er super happy is.
En gelijk heeft ze!



Kom Laartje, we gaan weer terug.

Wel even bewijzen dat je echt mee was.
Dit is Lara op haar best, en zie, ze wordt grijs ... Best wel!!
Volgende keer meer.
groetjes