donderdag 26 juli 2012

Een beetje huiskamer filosofie

Terwijl ik druk bezig ben met het legen van mijn garage, waar ik totaal onverwacht (hoe komt dat daar nou???) de postzegelverzameling van man en zoonlief tegenkom in een doos, waarvan ik dus vind dat het direct UIT die garage moet en ik het dus, in deze warmte, stukje bij beetje de woonkamer in sjouw, waar alles al bijna vol ligt en de verzameling dus op het vloerkleed veilig gesteld wordt, is mijn hood toch ook met andere dingen bezig. Zoals zo vaak, ik ben nu eenmaal een enorme denker.
Onlangs las ik weer berichtjes op diverse blogs waarvan ik denk: HOE komt het dat mensen zo doen, zo denken, zo schrijven, zo zich denken te kunnen bewegen en/of uiten over anderen .... wat zit daar achter.
Hoewel ik vele blogs lees en ik vaak dit soort dingen zie gebeuren, houdt dit geval mij bezig. Beide mensen denk ik enigszins te kennen, anderen die erbij betrokken zijn lijken ook redelijk weldenkende mensen, en toch kan dit dan dus escaleren.  2 Hebben onenigheid, anderen denken dan hun mening te moeten geven .... waarom heeft de mens die behoefte? Loyaliteit naar 1 van de partijen? Oke, daar kan ik bijkomen .... maar was je bij het voorval waardoor de onenigheid is ontstaan? Ga je af op 1 kant van het verhaal of hoor je beide partijen aan aleer je je oordeel velt? En dan weer ... waarom? Vraagt iemand je daar specifiek om? Heeft die ander jou ook iets aangedaan? Zoals ik zei, ik ben een denker.
Wat ik dan ook nogal eens lees is: get over it .. ofwel, laat het los ....
Ja, dat is vaak het beste, vooral voor jezelf, maar helaas, dat kan niet iedereen zomaar! Is die persoon dan slechter? Dommer? Of siert het juist de mens als zoiets hem/haar emotioneel aangrijpt en zich daar niet voor schaamt?
Is het niet ten alle tijde beter, de partijen te steunen maar het wel aan hen zelf over te laten? Is dat niet de beste manier van loyaal zijn, van vriendschap? Ongeacht hoe jij het zou doen, of dénkt dat het moet? Zonder oordelen te vellen over wie dan ook?
Is dat niet gewoon ook de enige manier om mensen in hun waarde te laten, ieder op zijn eigen manier?
Want kunnen we niet allemaal wel iets negatiefs over elk ander zeggen als we echt zouden willen?
Maar is dat nodig?
Maakt dat het leven leuker of voelt men zichzelf groter door een ander te kleineren?
Wie bewijzen we daar iets mee?
Tja, zo denkt mijn brein dan dus, al sjouwend in deze hitte.
En wees gerust, ik heb geen zonnesteek!

Snel volgen andere foto's van mijn vakantie, nu even iets anders dus :)
Fijne zonnige dag, gewoon ...
voor iedereen