En langzaam tikt de klok verder, rijden de auto’s met lichten aan door de straat en een enkeling laat de hond uit.
De wereld draait door, terwijl ik even terug draai.
2011 - 2004
Ongemerkt denk ik momenten terug, oh toen dit, en toen dat, vooral deze (laatste) avond samen.
Hoe ik hem over enkele uurtjes zou gaan vinden, me nu nog nergens van bewust hoe mijn grondvesten zouden gaan schudden.
Hoe mijn leven en mijn zijn zouden veranderen.
Hoe voor mij werkelijk alles en iedereen zou veranderen, en niets in het voordeel.
Menseigen pas te missen wat je had, als het niet meer daar is, in mijn geval, onomkeerbaar.
Wetende dat hele volksstammen ditzelfde mee hebben gemaakt en mee zullen maken, blijf ik nu heel dicht bij mijn eigen gevoel.
Zo’n bewustwording ook, dat dat met niemand gedeeld kan worden.
Rare hersens, rare mensen, mijn raar leven.
Morgen adem ik weer door, maar nu heel even ….
Tik tak tik
Even alleen hij en ik
