maandag 27 december 2010

Naar de veiling!!

Oh zo heerlijk, ik had er weken naar uitgekeken. Eerst de kijkdagen van de veiling, ik toog erheen met mams, beiden hadden we pen en blocnote bij ons ... NATUURLIJK, want er is altijd wel IETS wat wij leuk, te gek, mooi, of wat dan ook vinden. Samen de catalogus aangeschaft en hop naar binnen.
Direct in de hal stond deze prachtige engel, ze was wel ruim 1,5 meter hoog, imposant, mooi en lief vond ik haar. Uiteindelijk wat lef bij elkaar gesprokkeld en haar snel op de kiek gezet. Weer later die ochtend, na heerlijke koffie met gevulde koek, na velletjes vol geschreven met welke lotnummers ik zeker in de gaten wil houden, stap ik het kantoortje binnen en vraag naar de richtprijs van 'mijn' engel. Toen ik die prijs hoorde wist ik: ze is 'mijn' engel niet meer. Jammer, maar dan mag het niet zo zijn. Ik had haar in gedachten al zien stralen in mijn achtertuin die toch komend voorjaar hoognodig op de schop moet, evenals mijn voortuin. Maar nee, dit sprookje gaat niet door.
Later in de middag bij mams aan tafel al onze nummers genoteerd en de dagen en geschatte tijden waarop die geveild zouden worden.
SPANNEND!.
Ja ik heb absoluut de genen van mijn moeder, althans, heel veel. Ik zie veel moois, maar gemixed met de genen van mijn vader is het wat lastiger, ik zie ook veel moois in iets wat nog helemaal niet mooi is ... oude stoelen, ik zie de potentie, oude kastjes, ik zie de mogelijkheden en bekijk of ik de reparaties eventueel zelf aan kan .... dat zijn paps genen die ik heb meegekregen.
Mam is meer antiek gericht, poetsen is zo ongeveer wel wat ze doet aan OPknappen, iets wit schilderen is een doodzonde, maar ik ben sterker geworden daarin, ik ga uiteindelijk vaak toch mijn eigen gang.
DUS ik had een lijst met kastjes en kasten, stoeltjes en stoelen, kristallen lampen etcetera. Wat zou het worden.
Vrijdags, de dag van de veiling, Nederland komt plat te liggen, althans, in het westen .... en waar wonen wij ?? .... in het westen.
Ik zoek mijn autootje onder bergen sneeuw, het is net 8 uur 'smorgens en bitterkoud en glad, maar toch. En nee, ik ben geen held, maar ik hoef geen grote wegen en geen grote afstanden dus ben vast van plan rustig aan te rijden, ben nl. oh zo zuinig op mijn karretje.
De rit naar mams, die zelf niet durft te rijden, duurt normaal gesproken ca 20 minuutjes, vandaag echter ........... anderhalf uur!!! .... ik baal toch wel wat. Niet eens omdat ik zelf zo langzaam reed, welnee, ik KON helemaal niet sneller, het was gewoon 1 grote langzaam tuffende file, dus onderweg als ik weer stilstond toch maar wat sneeuwfotootjes gemaakt van het moois waar je normaal gesproken langs zoeft.


Door al dit moois en een vastgelopen Haarlem kwamen we dus nogal laat aan op de veiling en waren ze al enkele honderden nummers verder. Er gaan ca 100 nummers doorheen per uur, dus die schatting hielden we scherp in de gaten. Ik was er jaren niet meer geweest, en dan heb ik het over wel ca 30 jaar niet meer. Natuurlijk volg ik de veilingen op de engelse tv, maar wie zegt mij dat het hier ook en nog zo gaat? Gaandeweg, mams bood als eerste, kon ik een beetje bekijken hoe snel het daar ging, en met welke bedragen. Dat had ik snel door, zo ook de berekeningen van de veilingkosten die er altijd nog bijkomen. Niet vergeten!! tijdens je biedingen.
Het waren heerlijke uurtje, wel jammer dat er 2 handelaren zaten die werkelijk bijna overal overheen boden, maar ik heb mijn pret door niets laten drukken. Oh nee, zeker had ik niet alles wat ik had gewild, de dozen linnengoed gingen me veel te duur weg, maar de doos blauw emaille was MIJN!!! En ik bén er blij mee! Binnenkort eens mooie foto's mee maken, en van het voorjaar leuk plaatsen op mijn hopelijk nieuwe veranda die ik in gedachten heb.
Mam had wat pleetwerk, dus die kan weer lekker poetsen.

Smiddags werden de meubeltjes en meubels uit de grote hal geveild. Dat is meer een mix, en vaak niet echt antiek, de antieke stukken gaan op een andere dag, daar zijn we maar niet heen gegaan, ons budget wetende. Ja, soms zijn we verstandig.

Mams was naar huis, naar de hondjes en haar sigaretjes en ik bleef nog wat uurtjes. Later hoorde ik dat mams de laatste bus had die die dag nog reed, wat een geluk!! Ik merkte aan haar verhaal dat ze zich wel had gered als dat niet zo was geweest, ze had al van alles bedacht dus dat stelt me ook wel weer gerust, die dame vang je niet zomaar, gelukkig.
Ik had wat meubeltjes op het oog, bij sommige gewoon benieuwd wat ze zouden opbrengen, maar ook een enkel stuk wat ik eigenlijk graag mee had willen nemen.
Ja ik zeg HAD, want ojee ojee, ik schijn er kijk op te hebben, er werd op 'mijn' stukken geboden als een gek, en ik heb het voorbij laten gaan. Maar ik heb wel weer wat geleerd. Zoals ik zei: ik heb er kijk op.
Uiteindelijk ging ik alleen met een koperen kroontje weg, 6 euro en opgeld, ach ik ben wel eens meer kwijt geweest. Het is wel een opknappertje, en ja hoor, hij wordt WIT ... denk ik, of zilver :). Zal het mams maar niet vertellen he?

Fijne dag
Cathy