vrijdag 16 december 2011

Decembermaand


Alweer halverwege december, dagen vol regen en dagen vol wind. Dagjes in bed , snipverkouden en rillend als een rietje.

Natte vieze kattepootjes, rennend van de tuin naar mijn witte bank.
Een huilbui bij ome dokter, omdat je het even allemaal niet meer weet.










De mooiste kaarten en liefste wensen op je deurmat, 

echte envelopjes, niks digitaal.
Terugdenken aan andere jaren en dingen die je deed 
toen alles nog anders was.
Mensen die vragen, wat doe jij met de kerst?.
Propvolle supermarkten en reclames voor hele families.
Sjouwende Kertmensen met tassen vol pakjes, 
voor weet je veel wie.
Een krans op een dienblad, dit jaar maar geen boom.
Waxine lichtjes en kaarsjes, 
veilig met windlichten er omheen.
Ach ja, het is december 2011.











Ik pak mijn haakwerkje en nestel me op de bank.

Lichtjes aan en een vers kopje thee.
De regen klettert tegen mijn tuindeuren, het deert me niet.
Kacheltje even hoog, even mijzelf verwennen.



Wat een tijd, wat een tijd
Wat een tijd achter de rug en voor de boeg .... 2012










Een blik op tv, een aai voor de kat.
En nog maar een losse en stokjes gehaakt ...
en weer eens een diepe zucht geslaakt.





   

een poppencape




gevoerd met bloemetjes stof





                                                                                       
Een jasje voor de pop, oud roze zijden mouwtjes
waar nog manchetjes aan komen
bewerkt met oud lint en kant (zie onder)




***


Eindelijk een echt oud doopjurkje, ik ben er zo blij mee

***

Enkele van mijn popjes





Nee het valt me even
allemaal niet mee,
maar voor vanavond
ben ik tevree
Ik mag even wegdromen
in mijn wereldje klein
daar waar ik even
een zorgeloos kind mag zijn





















Fijn weekend !!


                                   Cathy

vrijdag 11 november 2011

De schoenendoos

In de tijd van digitale camera's en fotoalbums verdwijnen langzaam maar zeker de gevulde schoenendozen met oude familiekiekjes.
Gelukkig brengt de techniek wel met zich mee dat ook die oude kiekjes weer digitaal bewaard kunnen worden.
Al mijn hele leven ben ik verzot op foto's, als kind hadden mijn zusje en ik beiden een heus cameraatje gekregen van opa en oma die in Zwitserland woonden. Ons eerste rolletje hebben we beiden verknald omdat we op de achterbank van de auto even wilde kijken wat er al op het rolletje stond .... ik hoor mijn vaders reactie nog .... zijn paniekerig Nee niet doen, kwam te laat , we moesten sparen voor een nieuw rolletje.


Hoe heerlijk is het om terug te kunnen kijken naar bijvoorbeeld de jeugdjaren van je echtgenoot. Hoe hij in een wandelwagentje annex slede zit, op de bevroren Ringvaart in Haarlem, zijn mama en grote broer dik ingepakt tegen de ijzige wind.

's Avonds een stoer flanellen pyamaatje aan en hangen aan een deurklink waar je al goed bij kunt met je 3 jaartjes. 





















Hoe grappig is het om de brocante spulletjes in je huis te verzamelen, waar je man als kind op straat mee speelde, samen met zijn buurjongetje, nog totaal onwetend van de hedendaagse computerspelletjes. De driewielers nonchalant geparkeerd op de stoeprand, nog onbewust van de groei van auto's en hun snelheden in de straten, nog nooit getuige geweest van de bouw van een verkeersdrempel ....



 

De dag van mijn eerste heilige communie zal ik nooit vergeten, evenals de dag dat mama en ik gingen 'shoppen' voor een jurkje, wat wij destijds benoemden als : de stad in gaan. Het jurkje had witte stipjes, ik was er helemaal verzot op ...

In 1961 zijn wij verhuisd van Amsterdam naar Haarlem. Ik was 5 jaar en ons kleine broertje is nog net in Haarlem geboren. Hoewel het in zijn eerste jaren een ziekelijk kindje was, straalt hij toch op deze grappige foto die een bevriende kennis thuis bij ons van hem heeft gemaakt.

We gingen van het toen al drukke Amsterdam, waar de tram regelmatig om de hoek kwam met luid getringel, naar een nieuwbouwwijk in Schalkwijk in Haarlem. Aan de overkant van de flat lag het nog braak liggend stukje grond, er is later een speeltuin gekomen waar we vele uurtjes hebben gespeeld. Daarvan later meer foto's. Het rijtje huisjes op de achtergrond werden bejaarden woninkjes, in dat eerste huisje op de hoek kreeg ik toen het later bewoond was door Ome Jan Van De Speeltuin dagelijks een glaasje sap omdat ik toch altijd zo witjes zag. De sapjes verhielpen dat niet, maar verwerden tot een zoete herinnering uit mijn jeugd.

dinsdag 8 november 2011

Soms zit je jezelf in de weg ...

Ondanks dat ik een huis vol klus en werk heb 
loop ik met enige regelmaat te niksen.
Simpelweg niet weten waar te beginnen en moe zijn van van alles
 toog ik vorige week zondag richting Roelofarendsveen, jaja, zo gevaarlijk, een vlooienmarkt.
Lara mee, hondenbuggy mee en bij elkaar geschraapt kleingeld in mn zak. 

Veel rondgelopen en lekker gesnuffeld, kon me weinig veroorloven maar was lekker even uit huis te zijn.
Een patatje eten waar je een kwartier op moest wachten, blikje cola er bij en dan weer rustig naar huis.
Nee, niet helemaal met lege handen,
 ik liep tegen een poppenjasje met jurkje aan 
wat helemaal voor mij was gemaakt.

Ik begreep nooit iets van koopverslaafden, maar snap nu dat het wel lekker is, 
even iets kopen terwijl het helemaal niet kan eigenlijk. 

Hoewel ik vorige week een super week had, 
welke op maandag begon met een dagje Nelleke, 
elke avond heerlijke warme verse maaltijden van Nicole kreeg 
en vrijdags een super verrassing bij Barbara kwam er toch een grote zwarte smet op. 

Na 2,5 jaar werken kreeg ik te horen dat ik per 1 mrt geen vast contract krijg. 
Ze durft het met de huidige economie niet aan ....

kan er veel over zeggen en schrijven maar dat helpt weinig.
Baan kwijt per 1 maart is het enige wat door mijn hoofd ging. WAT NU ????

dus dus, ik was er ffetjes uit en geniet mee van mn mooie aanwinst.



Is het een beauty of niet?

Toedeltjes
Cathy

zaterdag 5 november 2011

Vrijdag boetseerdag

Op vrijdag middag ga ik altijd samen met vriendin Barbara boetseren. Sinds kort is de locatie van het atelier in een oude molen in Heemstede. Ach, zo'n entree wil ik zonder die molen eigenlijk ook wel ... toch?



De vuurdoorn op z'n mooist 



en zelfs een ster in een mooi raam kan mij fascineren.
 





Vorige week was ik begonnen en had eigenlijk geen echt plan, zat gewoon wat te rommelen en onderstaande kwam er na 2 uur uit
Ik draai hem wat rond maar iets beviel me niet

 Het geheel is wel leuk hoor maar toch he ...
eigenlijk vond ik het gewoon te zoet allemaal

ik wil nu juist een leren om niet zo in detail te treden met de kleimassa

de kop van Kees (sorry maar zo noemen we dat dan) is eigenlijk best goed
maar de rest vond ik niks, dus
1
2
3
Hoppa
afgelopen vrijdag


kind losgekoppeld, dat leek toch al niet echt en ik wilde de kop van Kees wel bewaren

 beetje snijden hier en daar en dan heb je dus een klassieke buste
 nee geen meesterwerk
maar gewoon zomaar spontaan ontstaan uit mijn handen

nah, dat mag dan weer wel gebakken worden vind ik

heb ik wel een plekje voor straks


dan heb je nog wat liggen en omdat de les bijna om was heb ik het kinder koppie gepakt en wat zitten spelen
 mondje open, ogen proberen, etc etc
 dan komt uiteraard de baldadigheid en ja hoorrrrrrrrrr
PUH

krullen dr bij

petje op

draaien maar



er schort van alles aan

dus ingepakt en mee naar huis

nu maar eens wat kindersmoeltjes observeren
lang leve het koekelen

als het af is volgen de plaatjes weer.