vrijdag 11 november 2011

De schoenendoos

In de tijd van digitale camera's en fotoalbums verdwijnen langzaam maar zeker de gevulde schoenendozen met oude familiekiekjes.
Gelukkig brengt de techniek wel met zich mee dat ook die oude kiekjes weer digitaal bewaard kunnen worden.
Al mijn hele leven ben ik verzot op foto's, als kind hadden mijn zusje en ik beiden een heus cameraatje gekregen van opa en oma die in Zwitserland woonden. Ons eerste rolletje hebben we beiden verknald omdat we op de achterbank van de auto even wilde kijken wat er al op het rolletje stond .... ik hoor mijn vaders reactie nog .... zijn paniekerig Nee niet doen, kwam te laat , we moesten sparen voor een nieuw rolletje.


Hoe heerlijk is het om terug te kunnen kijken naar bijvoorbeeld de jeugdjaren van je echtgenoot. Hoe hij in een wandelwagentje annex slede zit, op de bevroren Ringvaart in Haarlem, zijn mama en grote broer dik ingepakt tegen de ijzige wind.

's Avonds een stoer flanellen pyamaatje aan en hangen aan een deurklink waar je al goed bij kunt met je 3 jaartjes. 





















Hoe grappig is het om de brocante spulletjes in je huis te verzamelen, waar je man als kind op straat mee speelde, samen met zijn buurjongetje, nog totaal onwetend van de hedendaagse computerspelletjes. De driewielers nonchalant geparkeerd op de stoeprand, nog onbewust van de groei van auto's en hun snelheden in de straten, nog nooit getuige geweest van de bouw van een verkeersdrempel ....



 

De dag van mijn eerste heilige communie zal ik nooit vergeten, evenals de dag dat mama en ik gingen 'shoppen' voor een jurkje, wat wij destijds benoemden als : de stad in gaan. Het jurkje had witte stipjes, ik was er helemaal verzot op ...

In 1961 zijn wij verhuisd van Amsterdam naar Haarlem. Ik was 5 jaar en ons kleine broertje is nog net in Haarlem geboren. Hoewel het in zijn eerste jaren een ziekelijk kindje was, straalt hij toch op deze grappige foto die een bevriende kennis thuis bij ons van hem heeft gemaakt.

We gingen van het toen al drukke Amsterdam, waar de tram regelmatig om de hoek kwam met luid getringel, naar een nieuwbouwwijk in Schalkwijk in Haarlem. Aan de overkant van de flat lag het nog braak liggend stukje grond, er is later een speeltuin gekomen waar we vele uurtjes hebben gespeeld. Daarvan later meer foto's. Het rijtje huisjes op de achtergrond werden bejaarden woninkjes, in dat eerste huisje op de hoek kreeg ik toen het later bewoond was door Ome Jan Van De Speeltuin dagelijks een glaasje sap omdat ik toch altijd zo witjes zag. De sapjes verhielpen dat niet, maar verwerden tot een zoete herinnering uit mijn jeugd.

3 opmerkingen:

  1. Wat een leuke foto's, met bijzondere herinneringen!
    Zo'n wasteil hadden wij ook, daar werd op warme zomerdagen water in gedaan in de tuin.
    Ik mocht daar dan in met mijn wollige badpakje, dat na een uurtje weken in het water flink uitgezakt was.
    Zo zie je dat andermans herinneringen meteen je eigen verleden naar boven brengt!
    Groetjes,Riah

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ooooo leuk zijn ze cathy... altijd mooi om er even naar toe terug te kijken .. ikzelf doe dit ook graag ,, noem het nostalgie pffff ik weet het niet ik kijk er gewoon graag naar ..
    groetjes Viana

    BeantwoordenVerwijderen
  3. leuk, en veel werk gemaakt van dit blogje!

    BeantwoordenVerwijderen