donderdag 26 juli 2012

Een beetje huiskamer filosofie

Terwijl ik druk bezig ben met het legen van mijn garage, waar ik totaal onverwacht (hoe komt dat daar nou???) de postzegelverzameling van man en zoonlief tegenkom in een doos, waarvan ik dus vind dat het direct UIT die garage moet en ik het dus, in deze warmte, stukje bij beetje de woonkamer in sjouw, waar alles al bijna vol ligt en de verzameling dus op het vloerkleed veilig gesteld wordt, is mijn hood toch ook met andere dingen bezig. Zoals zo vaak, ik ben nu eenmaal een enorme denker.
Onlangs las ik weer berichtjes op diverse blogs waarvan ik denk: HOE komt het dat mensen zo doen, zo denken, zo schrijven, zo zich denken te kunnen bewegen en/of uiten over anderen .... wat zit daar achter.
Hoewel ik vele blogs lees en ik vaak dit soort dingen zie gebeuren, houdt dit geval mij bezig. Beide mensen denk ik enigszins te kennen, anderen die erbij betrokken zijn lijken ook redelijk weldenkende mensen, en toch kan dit dan dus escaleren.  2 Hebben onenigheid, anderen denken dan hun mening te moeten geven .... waarom heeft de mens die behoefte? Loyaliteit naar 1 van de partijen? Oke, daar kan ik bijkomen .... maar was je bij het voorval waardoor de onenigheid is ontstaan? Ga je af op 1 kant van het verhaal of hoor je beide partijen aan aleer je je oordeel velt? En dan weer ... waarom? Vraagt iemand je daar specifiek om? Heeft die ander jou ook iets aangedaan? Zoals ik zei, ik ben een denker.
Wat ik dan ook nogal eens lees is: get over it .. ofwel, laat het los ....
Ja, dat is vaak het beste, vooral voor jezelf, maar helaas, dat kan niet iedereen zomaar! Is die persoon dan slechter? Dommer? Of siert het juist de mens als zoiets hem/haar emotioneel aangrijpt en zich daar niet voor schaamt?
Is het niet ten alle tijde beter, de partijen te steunen maar het wel aan hen zelf over te laten? Is dat niet de beste manier van loyaal zijn, van vriendschap? Ongeacht hoe jij het zou doen, of dénkt dat het moet? Zonder oordelen te vellen over wie dan ook?
Is dat niet gewoon ook de enige manier om mensen in hun waarde te laten, ieder op zijn eigen manier?
Want kunnen we niet allemaal wel iets negatiefs over elk ander zeggen als we echt zouden willen?
Maar is dat nodig?
Maakt dat het leven leuker of voelt men zichzelf groter door een ander te kleineren?
Wie bewijzen we daar iets mee?
Tja, zo denkt mijn brein dan dus, al sjouwend in deze hitte.
En wees gerust, ik heb geen zonnesteek!

Snel volgen andere foto's van mijn vakantie, nu even iets anders dus :)
Fijne zonnige dag, gewoon ...
voor iedereen

6 opmerkingen:

  1. Zo herkenbaar, kan net zo lopen denken... ik ben op yoga gegaan, om dingen los te kunnen laten. Het positieve in mij de boventoon te laten vieren, wat best wel vaak mislukt, maar doe mijn best. Het ontspant in ieder geval.

    Liefs Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als kind mocht ik ervaren dat mijn vader aan Yoga deed Petra. Dat was vaak zo bijzonder om op een beetje afstand te zien, wat dat met hem deed, zo mooi. Ik benijd mensen die via die weg hun rust kunnen vinden, ik heb een soort van omweg genomen denk ik :). En ook dat mislukt wel eens, absoluut. Gelukkig heet dat ook gewoon: léven. Het beweegt en is niet constant, en maar goed ook toch.
    Dus met steeds grotere regelmaat vind ik die rust ook in mijzelf en zoek ik het niet (meet) bij anderen of buiten mij om, wat niet inhoudt dat we anderen niet nodig hebben, is mijn mening.
    Maar als ik zie dat anderen zo bezig zijn weer anderen te kwetsen, dan vraag ik me dus van alles af, zoals hierboven beschreven dus, en zo ... zo ben ik het weer even kwijt, en wie weet, zijn er mensen die er iets aan hebben of iets mee kunnen.
    Tropisch warm hier, en guess what? I am made for it ;)
    liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  3. o o cathy, is t weer catfight in blogland? hoop dat je t inmiddels naast je neer hebt gelegd. fijn dat je zo'n lekkere vakantie hebt gehad, heerlijk voor je!
    groetjes,
    leonieke

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hey Ceetje,

    Heb je blogpost gelezen...We kunnen over veel van je vragen blijven filosoferen..maar het antwoord krijgen we niet! Waarom??? waarom???

    Loslaten is inderdaad het beste op langere termijn,maar even je gevoel en emotie tonen mag ook.We zijn tenslotte (gevoelige)mensen

    dank je wel voor dit verhaal.

    xxx
    Nelleke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zulke gedachten komen mij ook niet vreemd voor,ben
    net als meer mensen een denker.
    Vaak tijdens de meest rare bezigheden of momenten.
    Na het lezen van je blogpost ook weer genoeg stof tot nadenken....
    Zelf vraag ik me ook vaak af waarom we geen verschillende meningen mogen hebben zonder dat er ruzie van komt...we zijn allemaal verschillend dus ook verschillende meningen,behandel een ander gewoon zoals je zelf behandeld wil worden...met respect.
    Je ziet...stof tot nadenken!
    Nog een fijn weekend en geniet van het fijne weer!!

    Groetjes Petra,

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zie door toeval je berichtje staan! Er betaan al eeuwig eerlijke en oneerlijke mensen en sommige mensen gaan soms te ver in hun uitlatingen, er bestaat ook nog zoiets als beschaving vind ik. Maar ja dat kan je niet iedereen bijbrengen.Daar hebben we dan gelukkig tot op zekere hoogte de politie of de wet voor. Aardig dat jij dit bericht geschreven hebt, de meesten durven dat niet.

    Lieve groet,

    Janny

    BeantwoordenVerwijderen