Het mag weer ... breien en haken

... niet dat ik me er aan stoor of iets mag of niet, of het helemaal hot is of ouderwets, het gaat mij er om of ik het leuk vind, en ik vind het weer zalig om te doen.
Breien en haken. Niet te groot, dus de poppen zijn voor nu even de klos, passen, meten, aan en weer uit.
Nog een steekje, nog een lus, draadje zus en draadje zo, een leuke klus.

Ik heb mijn eigen poppen nog, toch ook alweer allen zo'n 50 jaartjes oud, maar ook wat oudere poppen die mijn hart beroerden toen ze op mijn pad kwamen in de loop der jaren.
Het gaat me niet om merken of soorten of rassen, het gaat me om het koppie.
Vaak zijn het babypoppen.

Zo kreeg ik een poosje terug deze babypop van mijn moeder. Hij had een super leuk gebreid pakje aan, blauw met witte stippen, dus wat dat betreft ook helemaal goed. Maar ... de motten hebben er veel van weggevreten dus dat moet ik repareren mettertijd.
Dus een broekje gebreid van echte wol op naalden 2,5, oefffff, het was toch lang geleden dat ik dat deed.
Ik wil dan ook nog perse de looks hebben uit de jaren 50-60, die babypakjes waren zo schattig, vind ik dan.

Natuurlijk moet er dan ook een jasje komen, met bijpassende sokjes. Dus de haaknaald weer gepakt, dat gaat me iets beter af en vooral (ja ik ben soms erg ongeduldig) sneller. Ik merk dat het rustig op de bank een beetje handwerken ook therapeutisch werkt, ik begin een beetje tot rust te komen ondanks allerlei gedoe.

Ook dit is weer gewoon uit mn hoofd gehaakt, beetje passen en meten en het is wel handig dat ik ooit op de modevakschool patroontekenen heb geleerd, ik snap wel hoe delen in elkaar horen te vallen wil het worden zoals ik wil.

Ook hier weel gekozen voor echte wol (mag straks wel een voorraad mottenballen op de zolder leggen) in een wat oude tint grijs.

Je ziet dat de pop 2 kanten op kan kijken, dat maakt het koppie wat ondeugend. Hij heeft een stoffen lijfje wat ook wat beschadigd is. Het systeem van de oogjes zit in het kopje en de vulling kruipt daar steeds in. Daar moet ik dus nog eens ernstig naar kijken.
Vanwege het open mondje heb ik hem Fransje genoemd, franse poppen hebben vaker open mondjes.
Hij is ca 40 cm lang.

Ook huist hier nog een grotere babypop, een zwaar composiet hoofd wat helaas wel behoorlijke speelschade heeft, maar toch. Het lijf en de ledematen zijn van stof en vooral de benen vind ik wat fors aan de maat, maar ach, zoals ik al zei, het koppie deed het hem Zij heeft een gebreid jurkje aan wat ik via marktplaats heb gekocht. Voor nu vind ik dat wel lief staan.

Samen in de oude poppenwandelwagen is leuk om foto's te maken.

Verder is mijn woonkamer steeds wat leger aan het worden. Dat bevalt me eigenlijk ook wel weer, iets minder indrukken de hele dag om me heen, RUST moet er komen anders gaat het fout hier.

Deze kandelaar staat op mn salontafel samen met het kleine beeldje. Op de achtergrond het grote beeld op opgestapelde bedbankjes met ook een grote kandelaar ernaast. Dit geheel zie ik als ik op de bank zit. Links ervan staat mijn kleine tv'tje nu een beetje uit de weg in de schouw. Daarom gaat het brabants potkacheltje marktplaats maar weer op. Ik heb geen schoorsteen dus zal hem toch nooit echt kunnen laten branden.

Mijn patatjes zijn bijna gebakken, jaja, zelfgebakken frietjes in een ouderwetse frietpan op het gas. Waar krijg je ze nog. Mijn zaterdagavond kan beginnen en de poezen hier genieten met me mee.

Links mijn oudste, J.J. van ruim 14 en rechts Floor van bijna 4. Samen in een mandje ... JA gezellig!!!

Fijn weekend allemaal !!

Cathy