Over chaos gesproken ...

Net zoals mijn "Picasa-woon-maar-stiekem-inmiddels-poppenvriendinnetje-Nelleke" van het blog - echte poppenliefde - ben ik gek op poppen en dit is al zo'n 55 jaar schat ik zo in.



Ik ben 56 dus dat zou goed kunnen.

Mijn allereerste pop heb ik helaas niet meer en is, zoals mn mams vertelde,

ook maar kort in mijn bezit geweest - ze viel en was stuk.

Mijn varende ome Piet was de gulle gever.

Alle andere poppen die erna in mijn leventje als kind zijn gekomen zijn er nog bijna.

Eén van mijn poppenkinderen is ooit door mijn in Zwitserland wonende oma geadopteerd,

en na haar overlijden is die pop spoorloos verdwenen helaas.

Van de andere zal ik hier wat foto's plaatsen, al halen de foto's het niet

bij de prachtige plaatjes die Nelleke en ook Cisca

van - het lieve hemeltje - maken van hun poppenschatten.




Deze jongeman is een echte wildebras. Mijn 2 jr ouder zusje en ik kregen beiden dezelfde pop
toen we een broertje kregen. Ik was 5 op dat moment.
Deze pop kon al snel de voor-het-broertje-te-kleine-babykleding aan en wat is nou leuker dan dat!!
Mijn poppen hadden allen eigenlijk nooit echt een naam.


 

En hier een groot deel van de rest van mijn eigen speelpoppen.
Mijn vriendinnetje had van haar tante uit Canada een getint popje gekregen, een indiaantje.
Natuurlijk was ik verliefd en kreeg ik later na veel gevraag ook een gekleurd popje.
Hij was direct mijn geadopteerde mannetje, ik heb er heel wat uurtjes trots buiten mee gewandeld
in de poppenwagen die natuurlijk veeeeeeeel te groot was voor hem.
De poppenwagen zelf heb ik niet meer maar wel eenzelfde kunnen terug
veroveren (leve Marktplaats). Daar komt later nog een foto van voorbij.


Zoals in mn vorige stukje geschreven, ben ik intern (weer eens) aan het verhuizen.
Zo had ik in de zijkamer al een soort poppenkamer gecreeerd en daar ook el enkele foto's van gemaakt.

Nu is alles weer ingepakt, is mijn zijkamer nu een heerlijk knus woonkamertje,

wordt mn grote woonkamer langzamerhand mn atelier en gaan de poppen

een eigen kamer op zolder krijgen.

Ondertussen ontwerp en maak ik brei en haakpatronen voor poppen

naar de mode van rond de oorlogsjaren.

Ook daarover in een volgend blogje meer.

Een muurtje van het atelier gaat er al op lijken .... wel nog ERRUG clean op deze foto ...

Ondertussen ben ik ook een van mn oude stoeltjes opnieuw aan het stofferen voor mijn slaapkamer .... maar .... welk stofje zal ik op de rug doen ..... deze .......

De grijze muur in de woonkamer/straks atelier lichtblauw gemaakt,

DAT geeft een licht !!!!

Op de braderie kon ik deze niet laten staan.

Zal; ik ze ooit dragen ????

... of deze ????

Een van de laatste zonnige dagen even op de koffie bij mam.



Joep was samen met Gijs geadopteerd door mensen in Den Haag. Helaas ging dat al snel mis omdat men ze na 2 dagen al vrij buiten lieten lopen. Gijs was na 1,5 week weer terecht en terug bij mij, en Joep na 4 weken veel gezoek, folders etcetc. De nieuwe eigenaars hadden alweer twee nieuwe katten in huis gehaald, dus jullie snappen, Gijs en Joep weer lekker thuis en doen of ze nooit weggeweest zijn. Ik heb weer nachtrust gelukkig.





Jazz was 2 weekjes mijn logeetje, héérlijk beest!

Mam lust ze wel hoor!!!



Joep VOORDAT hij in de waterbak plast én poept ..... eruit drinken, er in graven en er een smeerboel van maken.



Ben de komende tijd oppas van een zestal honden van Lief. Zoals je ziet kunnen we het wel vinden met elkaar.



Ik ben verslaafd aan mooie tijdschriften Onlangs het blad Daphne's Diary ontdekt en ja hoor ... helemaal raak weer.
In één van mn laatste bladen zag ik deze advertentie ... mooi sfeerplaatje, mooie kleuren, leuk ding... zo mijmer ik dan.




Dan bedenk ik, hee zoiets heb ik toch ook? Ik kijk eens goed rond en ja hoor, wat kleiner maar even zo leuk. Twijfel al heel lang of ik hem wit zal maken .... raar is dat toch he, die eeuwige twijfel ....



Voorpandje af!! Snel de beschrijving goed opstellen.

Poezen voelen het ...
er gaat IETS gebeuren in de keuken

 

Ook koken begin ik zowaar leuk te vinden.
Ik lust praktisch alles maar vind het vaak te veel werk.
Bij Lief kook ik voor ons samen, hij is een visliefhebber
en ik heb al heel wat gemaakt wat nog echt lekker was ook.
Ben ik thuis heb ik toch ook wel weer graag een stukje vlees.



en weer een muurtje atelier ...



Volraken gaat bijna vanzelf ...



Een nieuwe coupe ... staat ut?
Nu weer laten groeien hahahaa.

En nog een poppenjurkje op komst ...

Het buro tijdelijk hier geplaatst ... poosje later kon het op zn plek.
Ik zit heerlijk voor het raan bij de verwarming
en het zalige daglicht.
Tegen een muur aankijken is killing voor mij.

Nu plek voor een leuk hoekje, want ook dát hoort in mijn atelier.

Mijn zwak voor stoelen kan ik hier gelijk mee verdoezelen,
stoelen heb je nooit teveel toch?
Je moet er wel op kunnen zitten...dat weer wel...

Niet de centjes en puf voor nieuwe binnenvering etc
dus een plankje gezaagd ... heb ik gelijk weer een excuus
voor leuke kussentjes ......

Deze moet dus ook nog even ... als ik ff thuis ben en tijd heb ...

Ik moet natuurlijk ook mijn boetseerkunsten
niet verleren .. dit is een was-beeldje en kan
als ik het helemaal goed vind in brons gegoten
worden. Op de foto .... mijn grote zus .

Hier met lichtkleurige was begonnen, helemaal nieuw
voor mij en ik hoopte dat het wat makkelijker te zien zou zijn
dan de zwarte was ... blijft turen als je zo klein werkt.
Op de foto mijn moeder als 11 jarige met haar 1 jarige zusje.

Gisteravond ben ik met zelfdrogende klei aan de gang gegaan. Nelleke daagt me met haar geweldige poppenblog voortdurend uit (ongewild hoor hahaha) om toch ook echt weer eens een popje te maken.

Wel, de eerste steen is gelegd zeg maar, maar moet ergggggggg wennen aan de klei-soort en zijn beperkingen danwel mogelijkheden. We zullen zien waar dit schip zal stranden, maar zeker heerlijk om te doen.

Liefs weer
Cathy