Back to France ...

Hoe internationaal kun je zijn in 1 regeltje ...
Buiten mijn achternaam en een enkel woordje spreek ik dus geen frans, dus maar mixen met engels ... BACK.

Mijn vorige berichtje was weer even zo'n denkmomentje tussen gesjouw door, en nee dames, zelf ben ik niet bij de cat-fight betrokken. Gelukkig niet, mag ik wel zeggen.

Sowieso ben ik geen mens van ruzie eigenlijk. Als ik terugkijk naar mijn verleden houdt het wel op bij het ruzieën als kind, met grote zus en kleine broer, soms eens met je vriendinnetje maar dan niet kunnen slapen, en later, ach ja, met je partner ben je het uiteraard ook niet altijd eens, overigens andersom ook niet hahaha, maar ruzie? Nee, dat hadden wij nooit eigenlijk. We hoorden elkaar aan, probeerden daar iets mee op een manier die beiden goed vonden of lieten het zijn voor wat het was.
Ook met mijn vriendinnen heb ik eigenlijk nooit ruzie of ruzie gehad, en kan wel zeggen dat al mijn vriendschappen al vele jaren lang bestaan, dat zegt wel iets denk ik. Over mij, maar zeker over de vrienden om me heen.
Je groeit met elkaar mee, of je groeit uit elkaar (zoals met mijn ex baas waarmee ik toch ook 30 jaar bevriend was). Dan is die vriendschap niet opeens slechter geweest dan het leek, het was goed voor die jaren, maar niet goed meer voor nu. Zo zit het leven volgens mij wel in elkaar, dingen kunnen goed en mooi zijn en toch stoppen op een bepaald moment. Maar was het dan gelijk allemaal slecht? Ik betwist dat.

Maar goed, ik ga even terug naar Frankrijk en wil jullie weer even mee laten genieten. Denk je in ... stilte, lekker zonnetje, hondje aan de lijn, even een beetje zorgeloos en niet te veel moeten ..... tenslotte is dat vakantie nietwaar, even onder alle dagelijkse druk weg .....
Ik loop dus een rondje met ut hondje daar in Frankrijk, sta regelmatig stil om gewoon even te genieten, de lucht op te snuiven, de stilte te horen, de warmte te voelen ... en oh ja, de hond kan dan even plassen, ook wel handig ;)



Dit is niet toevallig een stukje dat er zo bij ligt, welnee, eigenlijk zie je niet veel anders dan dit .... en ik vind het geweldig alles een beetje ruig en niet zo gecultiveerd, al zullen de Fransen er wellicht anders over denken.





Is dit nu wat je noemt echt Franse Brocante ???



Je gelooft het wellicht niet,
maar heb er toch echt dagen lang mensen in en uit zien gaan en komen,
en op een stoeltje buiten zien zitten ....
volgens mij hebben ze nog wat klusjes te gaan.
En jaloers dat ik ben .... best wel!



En dit is de achterzijde van een huis waar een oud vrouwtje woont,
met ik weet niet hoeveel katten en kittens (Goh herkenbaar wel)
een supergrote haan die geen ingebouwd horloge had
en nog wat kalkoenen.
De voorkant en het mensje zelf zagen er niet uit,
en de achterkant is simpelweg troosteloos ....
Ik heb haar 1 keer (met handen en voeten) gesproken
en had de indruk dat het mensje er super happy is.
En gelijk heeft ze!





Kom Laartje, we gaan weer terug.



Wel even bewijzen dat je echt mee was.
Dit is Lara op haar best, en zie, ze wordt grijs ... Best wel!!
Volgende keer meer.
groetjes



Een beetje huiskamer filosofie

Terwijl ik druk bezig ben met het legen van mijn garage, waar ik totaal onverwacht (hoe komt dat daar nou???) de postzegelverzameling van man en zoonlief tegenkom in een doos, waarvan ik dus vind dat het direct UIT die garage moet en ik het dus, in deze warmte, stukje bij beetje de woonkamer in sjouw, waar alles al bijna vol ligt en de verzameling dus op het vloerkleed veilig gesteld wordt, is mijn hood toch ook met andere dingen bezig. Zoals zo vaak, ik ben nu eenmaal een enorme denker.
Onlangs las ik weer berichtjes op diverse blogs waarvan ik denk: HOE komt het dat mensen zo doen, zo denken, zo schrijven, zo zich denken te kunnen bewegen en/of uiten over anderen .... wat zit daar achter.
Hoewel ik vele blogs lees en ik vaak dit soort dingen zie gebeuren, houdt dit geval mij bezig. Beide mensen denk ik enigszins te kennen, anderen die erbij betrokken zijn lijken ook redelijk weldenkende mensen, en toch kan dit dan dus escaleren.  2 Hebben onenigheid, anderen denken dan hun mening te moeten geven .... waarom heeft de mens die behoefte? Loyaliteit naar 1 van de partijen? Oke, daar kan ik bijkomen .... maar was je bij het voorval waardoor de onenigheid is ontstaan? Ga je af op 1 kant van het verhaal of hoor je beide partijen aan aleer je je oordeel velt? En dan weer ... waarom? Vraagt iemand je daar specifiek om? Heeft die ander jou ook iets aangedaan? Zoals ik zei, ik ben een denker.
Wat ik dan ook nogal eens lees is: get over it .. ofwel, laat het los ....
Ja, dat is vaak het beste, vooral voor jezelf, maar helaas, dat kan niet iedereen zomaar! Is die persoon dan slechter? Dommer? Of siert het juist de mens als zoiets hem/haar emotioneel aangrijpt en zich daar niet voor schaamt?
Is het niet ten alle tijde beter, de partijen te steunen maar het wel aan hen zelf over te laten? Is dat niet de beste manier van loyaal zijn, van vriendschap? Ongeacht hoe jij het zou doen, of dénkt dat het moet? Zonder oordelen te vellen over wie dan ook?
Is dat niet gewoon ook de enige manier om mensen in hun waarde te laten, ieder op zijn eigen manier?
Want kunnen we niet allemaal wel iets negatiefs over elk ander zeggen als we echt zouden willen?
Maar is dat nodig?
Maakt dat het leven leuker of voelt men zichzelf groter door een ander te kleineren?
Wie bewijzen we daar iets mee?
Tja, zo denkt mijn brein dan dus, al sjouwend in deze hitte.
En wees gerust, ik heb geen zonnesteek!

Snel volgen andere foto's van mijn vakantie, nu even iets anders dus :)
Fijne zonnige dag, gewoon ...
voor iedereen

Best wel ...

Best wel stoer, vond en vind ik mijzelf als ik me hoor zeggen, ja ik ben naar Frankrijk geweest, met de auto en hondje mee.

Best wel heerlijk was het om daar 2 weken te mogen genieten van een stukje hemel op aarde.

Best wel godinnen in Frankrijk voelden mijn vriendin en ik ons daar als we weer lekker in de zon zaten te breien, te keuvelen over van alles en als we herinneringen ophaalden uit ons al ruim 39 jaar bestaande vriendschap.

Best wel rijk voel ik me met zulke vrienden, die me zomaar uitnodigen mee te gaan naar dat fantastische land om er eens even lekker uit te zijn, weg van alle zorgen en proberen weer wat energie op te halen.

Nou !! Dat is gelukt, en hoewel ik al weer iets langer terug ben dan dat ik weg was, voel ik het nog steeds.

Best wel vaker per jaar zou je dit moeten doen, vertelde mijn therapeut maar had er helaas geen receptje voor.

Best wel jammer dat mn vrienden niet zo van de foto's zijn, er wel wat geschoten hebben waar ik wellicht ergens op sta, maar heb ze nog steeds niet gezien.

Nu vond ik dat ik enkele van mijn shots maar eens even moest showen hier, mede omdat ik er dan weer gewoon van geniet, hoe heerlijk het daar was.

Jugy, en stil afgelegen plekje tussen Dijon en Lyon ... een rit van 10 uur incl 3 pauzes.

Een oase van rust, mogelijkheden, inspiratie, tijd en vooral  ZON.

Best wel .... mogen ze mij daar opsluiten .... ja hoor .... BEST WEL !!

Jootje en Ger, super dank, het was geweldig!! BEST WEL voor herhaling vatbaar, toch Jo??? :)

Voor me rijdt de man van mijn vriendin,

mijn vriendin zelf hopte van de ene auto in de andere,

het was een lange maar heerlijke rit.



 

De hele weg prachtig weer en
eenmaal in Jugy begint het te spetteren,
das ook wat!





Zoals ik al schreef, een stukje hemel op aarde.





Naar het huis, ONS plekje voor even.



Sesam open uw poorten ... (rechts)



Ons tuintje ...





Volgende keer meer !!!



Het mag weer ... breien en haken

... niet dat ik me er aan stoor of iets mag of niet, of het helemaal hot is of ouderwets, het gaat mij er om of ik het leuk vind, en ik vind het weer zalig om te doen.
Breien en haken. Niet te groot, dus de poppen zijn voor nu even de klos, passen, meten, aan en weer uit.
Nog een steekje, nog een lus, draadje zus en draadje zo, een leuke klus.

Ik heb mijn eigen poppen nog, toch ook alweer allen zo'n 50 jaartjes oud, maar ook wat oudere poppen die mijn hart beroerden toen ze op mijn pad kwamen in de loop der jaren.
Het gaat me niet om merken of soorten of rassen, het gaat me om het koppie.
Vaak zijn het babypoppen.

Zo kreeg ik een poosje terug deze babypop van mijn moeder. Hij had een super leuk gebreid pakje aan, blauw met witte stippen, dus wat dat betreft ook helemaal goed. Maar ... de motten hebben er veel van weggevreten dus dat moet ik repareren mettertijd.
Dus een broekje gebreid van echte wol op naalden 2,5, oefffff, het was toch lang geleden dat ik dat deed.
Ik wil dan ook nog perse de looks hebben uit de jaren 50-60, die babypakjes waren zo schattig, vind ik dan.

Natuurlijk moet er dan ook een jasje komen, met bijpassende sokjes. Dus de haaknaald weer gepakt, dat gaat me iets beter af en vooral (ja ik ben soms erg ongeduldig) sneller. Ik merk dat het rustig op de bank een beetje handwerken ook therapeutisch werkt, ik begin een beetje tot rust te komen ondanks allerlei gedoe.

Ook dit is weer gewoon uit mn hoofd gehaakt, beetje passen en meten en het is wel handig dat ik ooit op de modevakschool patroontekenen heb geleerd, ik snap wel hoe delen in elkaar horen te vallen wil het worden zoals ik wil.

Ook hier weel gekozen voor echte wol (mag straks wel een voorraad mottenballen op de zolder leggen) in een wat oude tint grijs.

Je ziet dat de pop 2 kanten op kan kijken, dat maakt het koppie wat ondeugend. Hij heeft een stoffen lijfje wat ook wat beschadigd is. Het systeem van de oogjes zit in het kopje en de vulling kruipt daar steeds in. Daar moet ik dus nog eens ernstig naar kijken.
Vanwege het open mondje heb ik hem Fransje genoemd, franse poppen hebben vaker open mondjes.
Hij is ca 40 cm lang.

Ook huist hier nog een grotere babypop, een zwaar composiet hoofd wat helaas wel behoorlijke speelschade heeft, maar toch. Het lijf en de ledematen zijn van stof en vooral de benen vind ik wat fors aan de maat, maar ach, zoals ik al zei, het koppie deed het hem Zij heeft een gebreid jurkje aan wat ik via marktplaats heb gekocht. Voor nu vind ik dat wel lief staan.

Samen in de oude poppenwandelwagen is leuk om foto's te maken.

Verder is mijn woonkamer steeds wat leger aan het worden. Dat bevalt me eigenlijk ook wel weer, iets minder indrukken de hele dag om me heen, RUST moet er komen anders gaat het fout hier.

Deze kandelaar staat op mn salontafel samen met het kleine beeldje. Op de achtergrond het grote beeld op opgestapelde bedbankjes met ook een grote kandelaar ernaast. Dit geheel zie ik als ik op de bank zit. Links ervan staat mijn kleine tv'tje nu een beetje uit de weg in de schouw. Daarom gaat het brabants potkacheltje marktplaats maar weer op. Ik heb geen schoorsteen dus zal hem toch nooit echt kunnen laten branden.

Mijn patatjes zijn bijna gebakken, jaja, zelfgebakken frietjes in een ouderwetse frietpan op het gas. Waar krijg je ze nog. Mijn zaterdagavond kan beginnen en de poezen hier genieten met me mee.

Links mijn oudste, J.J. van ruim 14 en rechts Floor van bijna 4. Samen in een mandje ... JA gezellig!!!

Fijn weekend allemaal !!

Cathy

Nog een weekje en dan is het Kerst 2011

Als eerste dank voor de lieve reacties, zowel op het blog als privé. Af en toe heeft een mens dat kennelijk nodig.

Maarrrrrrr ik ga niet verder klagen, en ben weer vrolijk verder aan het gaan met mijn leventje.
Ik lees diverse blogs, zie allerlei mooie wensen en ik laat het voor wat het is.
Ook zoveel nare dingen zijn te lezen, duidelijk of tussen de regels door, ik reageer er maar niet meer op.

Ik ben weer wat aan het schuiven geweest, tussen het haken en breien voor de poppen door.
Mijn kast met bruine spullen heb ik even verwisseld, en het bruine spul in de hoek geplaatst. Het donkere bleef overheersen en zo in de hoek lijkt het mij toch beter.

Ik moet me natuurlijk enorm inhouden om nou niet ff snel mijn eethoek wit te willen schilderen, want dat gaat lichamelijk nog even niet. En een half wit geschilderde stoel staat ook zo ... onaf, zeg maar.

Ook heb ik al het brocante nu dus in de open kasten gezet, ik wilde er even flink van genieten, dus hoppa, die vitrine kast open, spullen verplaatst en zie : leuke hoekjes en o zo handig met het afstoffen ....

de oude zilveren rammelaar van Kees vroeger heeft weer even een fijn plekje.

Maar ja, dan heb je dus een lege vitrine kast, en ja hoor, 

al mn zilverLOOK spullen bij elkaar geraapt ... 

nou ja, dat wat beneden was

en in de kast gezet. 

De vitrine kast overigens verruild met mijn handwerkkast, die nu achter staat bij mn werktafel (DAT blijkt echt een oplossing te zijn voor mij, zo'n tafel extra in de woonkamer)

en de vitrinekast staat nu bij de zithoek.

diverse oude kleine kandelaartjes

een tafel schuiertje
vooral NIET meer gebruiken want het ding verhaart nog erger dan de hond.

de theeset van mijn schoonouders,
ik heb er in onze verkeringstijd nog thee uit gedronken.

even een grapje :)

een boter warmer/koeler
en uiteraard, zelfs hier is een kat te vinden

en nep kerstcake en enkele oude theepotjes

En zo hobbel ik dus richting 'feest'dagen. Mijn neef is eerste kerstdag jarig en die is na 5 jaar weer eens thuis in plaats van een of ander warm land, dus daar ga ik zeker een gezellig familiebakje drinken met mams.

Verder dit jaar even niets.

Ik heb dan ook geen boom of kerstversieringen, behalve een gevulde metalen standaard met wat engeltjes en theelichtjes op mijn salon tafel. En een groot wit hart er in.

Kaarsen brand ik het hele jaar door 

en die vervolmaken het voor mij. 

Mijn vrede, in mijn huis.

Simpele foto's, simpele plaatjes, 

en een simpel kaarsje met zo'n grote bedoeling

Vrede bij en met jezelf en je omgeving.

Als allen dat hadden, dan was er alleen vrede.

Ik wens voor mijzelf een nieuwe baan

en vrede met wat er is gebeurd het afgelopen jaar.

Ik wens mijzelf rust

en wijsheid bij alle moeilijke besluiten die me te wachten staan.

Ik wens mijzelf goeds

en allen die dit lezen 

wens ik alles wat ze zichzelve wensen.

Cathy