Ik weet het, ze bestaan écht, brillen met ruitenwissers ..... MAAR ... ik ga het NIET over het weer hebben (grmblllllll).
Nee, van het vouwgordijn is nog niks gekomen, en vraag je waarom niet? Wel .... in Casa Cathy is nooit iets te vinden, alles loopt vanzelf weg (heb niemand om te 'blamen') dus heb je alles, kan ik de stof die ik al maanden steeds in mn handen heb niet vinden.
Ahum ... zo erg? JA, zo erg.
Maar goed, de side table van achter de bank verschoven naar de tuindeuren, die bij de tuindeuren stond naar de slaapkamer als toilettafel, daar is helaas in de kleedkamer net niet genoeg ruimte voor, en die van de voorkamer, wat straks werkkamer gaat worden (OOIT he ,,!!) ehm, die gaat dan achter de bank denk ik, hoewel het lege achter de bank me wel aanstaat.
Zo, dat was een volzin, lees nog maar even na, wil je het snappen, dan neem ik nog een bakkie ....
Zondag avond, ik vermoedde het al, toen het te laat was om te zagen, timmeren of boren, kreeg ik wat fut (die ik ff kwijt was weet je nog) en heb het vloerkleed wat opgerold in de voorkamer boven stond (wat straks werkkamer gaat worden ... Ooit he) naar benden gesjouwd en bij de bank en stoel bij de tuindeuren gelegd.
Hoera !! 9 Katten en een hondje dolblij, rollen draaien en vooralllllllllll NAGELSSSSSSSSSSSSS scherpen, en goddank, het kleed kan het hebben.
Misschien... héél misschien laten ze mn stoelen dan eens met rust.
Ook het rotan stoeltje wat zo te leuk is om weg te doen van de aanstaande kleedkamer verhuisd naar de zithoek bij de tuindeuren. Zo leuk, de tuin in kijken .... als je tuin leuk is dan om naar te kijken uiteraard ... en je ramen niet ..... ohneeeeee we gaan het NIET over het weer hebben.
Natuurlijk moest de witte hoes van de bank al gewassen worden (kan niet anders he, die hond luistert wel, maar die katten ..... SPAANS doof). Wat een bende geeft dat, maar het hangt te drogen, morgen kan het er weer op ... hoop ik.
En ja hoor, tante Keet is even technisch bezig geweest, de printer die ik voor mijn verjaardag (ja ja eind april) had gekregen eindelijk aangesloten.
Je moet weten, dat soort dingen heb ik dus geen kaas van gegeten, was altijd de klus van Kees, net als de vuilnisbak buitenzetten zeg maar ... zo vanzelfsprekend iets.
Maar goed, zoonlief gaf me het ding op mijn wens, maar zei, kijk eerst maar of je het zelf kan. Schatje he, lijkt soms ZO NIET op zn vader en moeder ... grrrrrrrrrr.
Uiteraard was het ding (half) uitgepakt, al 6 x verschoven DUS de snoertjes kwijt.
Je snapt DAT niet aan kindlief kon vertellen, kijk wel uit.
Gister moest ik éven in de zijkamer zijn (klauteren), om die stof te zoeken en oh ja, ook NIET te vinden, een deel van mijn tafelblad (zo'n uitschuiftafeldingblad snapje??), nou, beiden niet gevonden maar wél de snoertjes!! Jippieeeeeee.
Vanmiddag mezelf er toe gedwongen het te proberen, wat een gedoe, maarrrrrr het doet UT. Gelijk papier gehaald want je snapt, er gaat straks geprint worden bij het leven ... straks=ooit ongeveer.
Eind vd middag bleek mn vriendin niet te komen, belde mn zus om te vragen hoe het was, en kreeg ik een jankbui dus heb het gesprek maar beeindigd.
Tenslotte, ook zij kan weinig doen.
Het is gewoon de tijd van het jaar ... het loopt naar 8 september, en raar genoeg, al ben je er niet zo bewust mee bezig, het is elk jaar raak bij mij.
Oke,sjucht en phoe, woensdag en donderdag werken en dan 2 weekjes vrij om die dagen op mijn manier voorbij te laten gaan. Meestal gesloten gordijnen, auto in een andere straat of zo, en telefoons uit. Of gewoon weg ... net waar mn kop sin an heb die dag.
Morgenavond komt mn lieve kind mn garderobekast in elkaar zetten, owhhhhhhhhhhhhh dan kan ik strijken, vouwen, weggooien, en de kast vullen.
DAT gaat schelen, op die voorkamer boven die straks (ooit) werkkamer gaat worden.
Snap je dat ik moe ben?
Ik niet!!
Toedels
